Vandaag zouden we voor een extra controle mogen om even naar t hartje te luisteren vanwege t bloedverlies.
Om 14.00 waren we er al en we mochten al vrij snel naar binnen. Ik mocht gelijk gaan liggen en zij ging zoeken... en zoeken... en zoeken... en niets... Ik begon t al heel erg warm te krijgen. Toen zei ze... ja ik zie regelmatig 170 staan op de dopler, maar we willen t natuurlijk wel horen. Maar nee hoor, helemaal niets. Aangezien zij geen echo's kon maken (volgens mij een leerling ofzo)... belde zij een andere verloskundige op. Met die andere verloskundige aan de lijn hebben ze een echo gemaakt. We zagen wel gelijk t kindje en t hartje mooi kloppen... maar toch... voel ik me enorm verdrietig.
Ik had verwacht vandaag t hartje voor t eerst te horen. Ik ben nog niet echt gerust gesteld of t nu goed is. Ze kreeg de baby ook niet echt heel mooi in beeld, dus kon ook niet goed zien of t gegroeid was vergeleken met vorige keer... maar volgens mij wel. Daarnaast bewoog t (volgens mij) dit keer niet... al met al stelde t me dus weinig gerust. Ja wel een kloppend hartje, maar t voelt niet als genoeg.
Maandag mag ik om 8.00 komen en dan ga ik voor echo nr. 4 en dan zullen ze de baby weer opmeten enz. Ik ben zo ongerust en ik snap niet waarom... want een kloppend hartje is een kloppend hartje en de andere keren was dat ook genoeg.
Ze verklaarde t doordat mn baarmoeder misschien gekanteld was... en/of de baby gewoon erg naar mijn rug toe lag... Dat van de gekantelde baarmoeder dat klopt wel... dat had ik bij Aiden ook, maar vorige keer had ik daar geen last van bij de echo met 13 weken.
Ik probeer maar van t beste uit te gaan, maar vind t wel lastig. Mn man kan me ook niet gerust stellen, die zegt alleen maar dat ik nooit gerust zou zijn... ook niet als ik elk uur naar t hartje zou luisteren.
reacties (0)