20 weken echo
Afgelopen week de dagen afgeteld en vandaag bij 20+3 weken de echo...het was in het UZ in Leuven, bij de prof die de reductie 8 weken geleden heeft uitgevoerd...toen leek 20 weken ergens een ver weg moment, extra belangrijk omdat tot dit moment officieel de kans op een miskraam verhoogd was door de reductie....vannacht nauwelijks geslapen en mijn bekende terugkerende nachtmerrie gehad dat het mis was gegaan met onze mopjes....5 kwartier te vroeg aanwezig konden we 3 kwartier na het afgesproken moment eindelijk naar binnen...
Samengevat: Hij was tevreden over ons duo!....natuurlijk heeft deze mama in spe wel weer dingen meegenomen om zich zorgen over te maken, hoe kan het ook anders, maar de arts die startte en de prof waren content...ze maakten het de artsen goed moeilijk want ons mannetje lag geen seconde stil en ons meisje draaide regelmatig zo dat ze net lag op datgene wat nog gecheckt moest worden...'mijn andere arm?, goed hoor dokter, ga ik daar net lekker bovenopliggen, succes....'
Ons mannetje loopt voor op schema, is nu ca 400 gram, een flinkerd met alles erop en eraan...ons meisje loopt wat daagjes achter, nu ca 320 gram, ook met prachtige hersentjes, hartje, alles gaaf en compleet...dat verschil in geschat gewicht daar schrok ik wel van want het verschil wordt steeds iets groter en het lijkt of ze nu zo'n week uit elkaar zijn gaan lopen...maar de artsen maakten zich er geen zorgen over, beide zitten nog rond de middenlijn, dus ik ga proberen dat ook niet te doen....in ieder geval blij dat ons meisje bovenop ligt, comfortabel bovenop haar grote broer, en niet andersom...
En dan mijn tweede aandachtspunt van zorg, de lengte van mijn baarmoederhals...die was tot nu toe tussen de 35 en 40 mm en ik had hier op babybytes heel wat hogere waardes langs zien gaan bij dames zwanger van een tweeling...en toen was ik maandag bij een collega thuis voor een vergadering, kwam de discussie dus hierop, zonder dat ik het wilde...zat aan tafel met drie gynaecologen (nooit doen als je zwanger bent!!) en naast alle gruwelijke verhalen van keizersnedes ging de disussie al heel snel over een nederlands onderzoek waarbij dames met een tweelingzwangerschap een Arabin pessarium kregen wat geweldig de kans op vroeggeboorte zou verminderen van tweelingen...ik deed niet mee aan de discussie, ik onderging hem...maar goed, beneden de 38 mm bij de 20 weken echo zou het nodig zijn zo'n pessarium te dragen...ik zit natuurlijk totaal niet op zo'n ellendig ding te wachten, maar de stress over deze grens was ontstaan....
Ik zit nu op de 38 mm....en alhoewel ik altijd graag extra veiligheidsmarges inbouw zal ik nu moeten accepteren dat ik dus een krappe voldoende heb...maar dat je met een 5,5 en hakken over de sloot ook prima kan slagen en dat goed genoeg is...mijn eigen arts en de prof waren ook hierover voldoende gerustgesteld in ieder geval, het moet gewoon goed gevolgd worden...
De prof was in ieder geval content dus, al moet ik me ook van hem heel rustig houden ivm de harde buiken...ik heb ze nu echt al heel snel, soms al als ik me 's nachts naar mijn andere zij draai of ze in mijn buik erg tekeer gaan, laat staan als ik echt iets wat intensievers zou doen...daar is niet zoveel aan te doen behalve veel rusten, gezien het feit dat ik gewoon harder groei met een tweeling en mijn buikspieren hier tegen blijven vechten zal dat helaas wel blijven...maar ach,anders vindt deze mama in spe vast wel weer een andere bron van zorg, het zal gewoon wel lastig voor me zijn dat het nu allemaal eigenlijk wel prima gaat en we gewoon weer gaan aftellen naar de volgende mijlpaal....ik moet eigenlijk ook proberen te gaan genieten omdat het nu zomaar helemaal goed kan komen met onze twee kanjers, maar dat blijft lastig voor me, het is ineens zo'n andere wereld dan de ellende van de afgelopen jaren, heel onwerkelijk, alsof zodra ik me eraan over geef het ineens weer mis kan gaan...
reacties (0)