Daantje lacht, Daantje huilt.....

Om te voorkomen dat ik weer alleen een volgend depressief blogje neertyp wil ik benadrukken dat ik net twee aardige weken heb gehad met goede tot zelfs aardig goede dagen....wel ontzettend met het zwangerworden bezig, zoals altijd, en doodsbang iets verkeerd te doen wat een volgende miskraam gaat opleveren....en al dagen gefixeerd op wel of niet aanwezig zijn van kwaaltjes, al doe ik nog zo'n mijn best dit te negeren....maar verder eigenlijk best ok en positief....

Gisteren al iets minder maar nog wel redelijk qua stemming, sta ik vanochtend op, kan ik weer alleen maar janken....dat het maar niet lukt, of het ooit wel goedkomt......dat ik al vier zwangerschappen ben verloren en het nu niet eens meer lukt om zwanger te worden....zo waanzinnig frustrerend....wat er toch mis is met mijn lijf, etcetcetc....

Mijn man probeert me vandaag in beweging te krijgen....wat te wandelen.....tja, weer na een jaar het bos in herfstkleuren zien kan me zo verdrietig maken, ik herinner me nog afgelopen jaren met de hoop die ik had.....naar de Efteling dan....en tussen al die kinderen gaan lopen zeker, nee dankje.....en zo doet ie zn best en schiet ik alles af.....maar er ff uit is denk ik toch wel het beste...want ik voel niets qua kwaaltjes en ben ervan overtuigd niet zwanger te zijn, maar nu thuis dat blijven voelen en bedenken maakt het niet beter....

En zo gaat het dus elke maand, goede dagen en slechte dagen.....lachen, vervolgens weer janken....ik kan er wel een aardig patroon  in herkennen.......een kleine week na mijn ongi klaart het op en een week voor mijn ongi zakt het weer in....dat heeft niet alleen met hoop te maken, dat is volgens mij vooral door hormonen.....ik zit nu 9 dagen na de IUI, dus dat kan weer aardig kloppen....

Ik weet dat het binnenkort weer minder slecht zal gaan en de moed er weer in komt....maar nu voel ik me vooral erg gefrustreerd en gespannen en kan ik om alles janken.....en ben ik er van overtuigd dat onze laatste IUI, zelfs met 3-5 eitjes, niets heeft opgeleverd, wat me erg verdrietig maakt....want een van de belangrijkste tekenen dat ik zwanger ben is voor mij echt dat mijn stemming juist erg goed blijft of na een kleine dip weer herstelt....dus dat moet dan wel verdomd snel gaan gebeuren nu....