Ze snappen er geen .... van!
Wat ben ik vaak blij om hier op bb te kunnen sparren....want hoe weinig echt begrip ervaar ik vaak om me heen.....men probeert het wel, maar het is je gewoon zo moeilijk in te denken hoe het voor iemand is als kinderen krijgen de normaalste zaak van de wereld voor je is....
Inmiddels ben ik zo'n beetje de laatste aan het worden van mijn vrienden, collega's en verdere omgeving die nog geen kinderen heeft....mensen die later begonnen zijn of 2,5 jaar geleden zelfs nog geen relatie hadden halen me links en rechts in..soms al voor de tweede of derde keer.....en dat is pijnlijk, gewoon ontzettend pijnlijk.....
Sinds vorige week weer een paar ooievaars en versierde ramen in de straat....hoe doen al die anderen dat toch, waarom gaat het bij ons zo moeilijk??
En dan al die vast goedbedoelde maar domme opmerkingen....over loslaten, dan zou het vanzelf goedkomen....over mensen bij wie het na 14 jaar alsnog goed kwam......tegen die tijd is bij mij de biologische klok wel aardig uitgetikt vrees ik.....dat ik er misschien rekening mee moet gaan houden dat het bij ons niet gaat lukken of de vraag of adoptie voor ons geen optie is.....nee, ik zit midden in de strijd en als ik eraan denk dat het niet zou kunnen lukken raak ik volledig in paniek.....
Of laatst de buurvrouw die tegen mijn moeder zei dat ze precies wist wat ik meemaakte omdat ze tussen haar twee dochters in ook een miskraam had gehad.......zonder haar verdriet erover uit te vlakken vind ik dat toch wel ff wat anders dan na 4 miskramen nog steeds met lege handen staan en op IVF afstevenen....vorige week was ze aan het klagen dat ze als haar oudste volgend jaar 4 is ze niet meer zo makkelijk een weekje tussendoor eruit kunnen zoals wij nu steeds lekker doen....wij doen dat om het gemis van de kinderloosheid op te vullen en afleiding te zoeken, ik ben niet de juiste persoon om tegen te klagen hoe kinderen je leven beperken...ik heb het gesprek afgekapt en ben binnen bij mijn man stoom af gaan blazen....en dan zou zij precies weten wat ik meemaak?!? NOT!!
Maandag was ik bij een vriendin die 35 weken zwanger is, 3 jaar ouder dan ik maar in een keer raak.....ik heb nog aangekaart dat ik het laatste half jaar minder bij haar zwangerschap betrokken ben geweest dan de bedoeling was omdat het vaak gewoon lastig is....ik schuif het voor me uit in de hoop dat ik in de tussentijd zwanger word en dat het dan ineens allemaal makkelijker is...maar dat gebeurt steeds niet en zo vliegt de tijd en verwateren contacten....ze zei dat ze er wel begrip voor had maar zo voelde het niet, volgens mij nam ze het me toch wel kwalijk....en zo hangt er dus ook zo'n vreselijke kraamvisite weer in de lucht....
Mensen roepen vaak wel dat ze je begrijpen, dat ze meeleven, maar ik denk dat het gewoon voor buitenstaanders die er niet in hebben gezeten niet te bevatten is....dat klinkt dramatisch maar ik merk het altijd meteen als iemand vragen stelt of iemand zelf ook in een traject heeft gezeten....ikzelf had jaren geleden ook geen idee en heb ook vast wel eens verkeerde dingen gezegd.....maar tussen alle blije jonge gezinnen om me heen maakt dat het niet minder dat ik me vaak zo onzettend verdrietig en eenzaam kan voelen...
reacties (0)