Slecht zaad....
Het is ff mijn zoveelste blog in een korte tijd maar ik moet ff mijn verhaal en frustraties kwijt vrees ik....
Vanmiddag voor de IUI geweest. Het eitje links was al gesprongen (ca 2-3 uur eerder, had ik al gevoeld...) en de rechtse stond op springen...goed bms, prachtig cervisslijm, top zou je zeggen....
Helaas was de uitslag van manlief niet zo best....na opwerken maar 1,5 miljoen zwemmers...de morfologie wordt nog bepaald maar het lijkt nog dramatischer te gaan worden dan vorige keer! Dan kan ik mezelf wel platspuiten met hormonen, maar daar word ik nog niet goed zwanger van....
Volgens de gyn is er een grote kans dat de slechte uitslagen van manlief nu zorgen dat ik moeilijk weer zwanger raak....en mogelijk dat zijn slechte zaad ook slechte embryo's hebben gegeven, ze zwemmen over het algemaan namelijk wel aardig....en ze had net een artikel gelezen over het feit dat vrouwen met meer dan drie miskramen achter elkaar mogelijk "te vruchtbaar" zijn, te weinig selectief en daardoor zouden kansloze embryo's net te laat afgestoten worden met vroege miskramen tot gevolg....Nog een theorie met beperkt omderzoek, maar toch...
Ik merk dat ik sinds vanmiddag ineens zo kwaad ben, net of alle frustratie eruit komt...kwaad op de gyns in Nederland die het niet nodig vonden het zaad van manlief te onderzoeken want "dat zal wel goed zijn want je wordt zwanger". Kwaad op mezelf dat ik me al jaren zo ontzettend schuldig voel en voel falen...tegenover mijn man dat ik hem geen vader kan maken, tegenover mijn moeder dat ze nog geen oma is...Beiden vinden dit uiteraard belachelijk, maar dat neemt nog niet weg dat ik het wel zo voelde....
En eigenlijk voel ik nu ook frustraties over het feit dat het zaad van mijn man nog zo slecht kan zijn, ik zal alle ellendige behandelingen moeten ondergaan, niet hij...natuurlijk zal het voor hem vreselijk ellendig zijn om dat te moeten aanzien, wetende dat het nu ook bij hem ligt, maar toch....want de gyn heeft nu al het woord ICSI laten vallen....en zo gaan we steeds verder de molen in....alles wat nodig is zal ik doen....maar afgelopen maanden was het op orde brengen van mijn bms, luteale fase insufficientie en prolactine nog het doel en dat leek goed te lopen....nu hebben we het al over PGD en ICSI vanaf november....
Dat geeft ineens veel minder hoop voor de IUIpogingen tot die tijd....want wat als ik zwanger mocht worden, hoe groot is met deze nieuwe informatie de kans dan wel niet op een 5e miskraam? En ergens is mijn angst, wat nou als we genetisch gewoon niet lekker matchen samen??
reacties (0)