Weer wat hoop....
Vandaag naar dr Valkenburg in Hove, van LIFE. Ik was enorm gespannen, was al dagen huilerig van mijn ongi, de teleurstelling omdat ik dacht dat het raak was en dat 13 maart de atermdatum van de derde miskraam was...en ik was zo bang onterecht mijn hoop hierop te vestigen, wat als dit nu weer de volgende teleurstelling zou worden, dat ze weer wat onderzoeken zouden doen maar geen behandelmogelijkheden zouden hebben?
Toen we 75 minuten later weer buiten kwamen kon ik niet stoppen met huilen maar dan vooral van opluchting...jee, wat kwam daar ineens een hoop spanning en ellende van een lange tijd uit zeg!
Ze had dus zeer uitgebreid en vriendelijk de tijd voor ons genomen, veel vragen gesteld en mijn netjes voor haar gecopieerde dossiers bekeken en was tot de conclusie gekomen dat veel in Nederland niet gedaan was, zoals volgens haar bij eigenlijk alle Nederelandse stellen, waar 50% van haar praktijk uit schijnt te bestaan.
Ze deed een uitstrijkje en echo en constateerde dat mijn baarmoederslijmvlies veel te dun was voor een net beginnende ongi, daar viel niet veel op in te nestelen.....dit kan komen door een afwijking van de vorm van mijn baarmoeder maar ze had er ook nog andere theorieen over die uitgezocht moeten worden, stap voor stap....daarnaast nam ze bloed af op allerlei dingen die door twee ziekenhuizen verzaakt zouden zijn waaronder nog een genetische afwijking en exotische dingen als Q-koorts....
Voor volgende week staat nu een MRI van mijn baarmoeder gepland en over twee weken een herhaling van het spermaonderzoek van mijn man, een hysteroscopie bij mij en dezelfde middag alle uitslagen en opstellen van een behandelplan....Dat is nog eens een tempo waar ik van houd! Behandelmogelijkheden hadden ze ook met bij alle opties positieve voorbeelden van vrouwen met meerdere miskramen....want ze deden hier niet alleen fertiliteitsproblemen maar ook veel gevallen met herhaalde miskramen....vaak vonden ze alsnog de oorzaak en indien niets gevonden werd dan zouden er nog steeds opties zijn....kortom, we waren nog lang niet uitonderzocht, maar nog belangrijker niet uitbehandeld.....en 33 jaar vond ze nog relatief jong, vaak zag ze oudere dames na vele jaren van behandeling in Nederland....Ze checkt nog wel even mijn eitjesreserve, maar als die goed is hebben we dus nog de tijd volgens haar...
Natuurlijk was dit precies wat ik wilde horen, maar aan de andere kant kwam ze ook wel erg bekwaam over....dus nu moet ik proberen het los te laten en aan haar over te laten, iets wat ik lastig vind en ook ff schakelen is na het gevoel te hebben 2 jaar niet gehoord te zijn en steeds als onbehandelbaar weggestuurd te zijn, dit is al de 4th opinion tenslotte......en er lagen 5 dikke boeken met geboortekaartjes en bedankjes, daar zullen dan toch inderdaad wel wat gelukte gevallen na meerdere miskramen bij zitten denk ik...
Dus ik moet mijn temperatuurskaarten weggooien, vond ze hopeloos ouderwets, moet mijn utrogestan stoppen omdat ze eerst verder wil zoeken naar een mogelijke oorzaak en mag deze maand niet zwanger worden....niet ivm de hysteroscopie en omdat ze vindt dat ik het mezelf niet aan moet doen de kans te lopen in australie weer een miskraam te krijgen, zeker omdat nog van alles ut te zoeken valt....en ze heeft gelijk en eigenlijk geeft dat me wel rust, maar ik had het gewoon nodig dit te horen van een arts in wie ik vertrouwen heb....
En het mooiste nieuws dat er vandaag nog bijkwam is dat mijn moeder, die enkele jaren geleden op het randje van de dood heeft gelegen maar is gered door een zeer experimentele operatie, een goede controle had en pas over 3 jaar bij de specialist terug hoeft te komen....ik ben doodsbang dat ze haar kleinkinderen niet meer mee gaat maken dus van dit nieuws bleef ik helemaal janken....
reacties (0)