Helaas weer niet...
De titel van de blog zegt het eigenlijk al.....helaas waren alle kwaaltjes bij mij geen teken van iets positiefs....gisteravond al minder klachten en minder opvliegers en dat werd vanochtend bevestigd door een keldering in mijn temperatuur, weer naar de normale temp terug....tja, ik hoef denk ik niet uit te leggen wat dan volgt....
Ik begon erg te huilen waarop mn man wakker werd, hij was zo lief, hebben heel lang tegen elkaar aangelegen....
Momenteel kan ik eigenlijk alleen maar huilen, ben zo vreselijk teleurgesteld, weet wel dat je niet teveel moet hopen maar het voelde vreselijk als de keer dat ik zwanger was....wie weet was ik dat ook, tenslotte gaat 90% van de bevruchtingen alsnog mis, meestal voor of net na je normale NOD....maar dat zal ik nooit weten, als het progesteron daalt is het gewoon voorbij.....dan is het wachten op de rode duivels...
Ik ben vandaag vrij en ik weet niet of dat nou zo fijn is, ga straks maar even de stad in, wat afleiding zoeken...Aan de andere kant werk ik bijna dagelijks met zwangere vrouwen wat soms ook best een beproeving is, ben best blij als ik vrij ben en even niet alles in de plooi hoef te houden....
En dan weer mezelf bij elkaar rapen, op naar een weer ellenlange cyclus met een ovulatie midden in een dienstweek, met mijn diensttelefoon een week lang 24 uur op het nachtkastje...het naieve beeld van de liefdesbaby die mijn man voor ogen had waarbij het allemaal vanzelf ging is inmiddels ook wel bij hem uit zijn hoofd....Na 9 maanden waarin een miskraam begint het besef toch ook bij hem wel door te dringen dat het niet vanzelf gaat....
reacties (0)