......de rode duivels.....De eerst zijn inmiddels gearriveerd en mijn temp was vanmorgen voor het eerst laag... Gisteravond zat het er al aan te komen en sindsdien regelmatig in tranen... mijn man was volgens mij blij dat hij vanmorgen richting zijn ouders en een vriend kon vertrekken...hij doet echt zijn best maar soms zie je de wanhoop ook in zijn ogen als ik weer eens verdrietig ben....
Niet alleen deze ronde voorbij maar het verdriet om de miskraam komt ook weer flink omhoog.
Anders had ik nu komende week mijn eerste echo gehad....nu ben ik weer ongesteld....elke keer als ik dit door laat dringen voel ik de tranen weer branden...
Vorige week bij een studievriendin langs geweest met een aantal andere vriendinnnen.... gelukkig door eentje al vantevoren op de hoogte gebracht dat ze 13 weken zwanger was, kon ik het even laten bezinken... Natuurlijk gun ik het haar ontzettend...maar het doet wel pijn...wetende dat zij oorspronkelijk 2 weken op mij voorliep en het gat nu inmens groot gaat voelen....Alles wat zij doet of meemaakt had voor mij 2 weken later kunnen volgen...dat vind ik maar moeilijk uit mijn hoofd te krijgen...
Maar rond de menstruatie is zoiezo niet mijn meest stabiele periode van de maand...en dit helpt nu niet mee...Dus het zal gewoon weer een kwestie zijn van deze week door en vol frisse moed weer de nieuwe ronde(s) in. Een nieuw jaar, nieuwe kansen. We gaan de ovulatiekalender maar weer eens invullen...
Ik wens jullie in ieder geval ook een prachtig 2011 met mooie zwangerschappen en babies!
reacties (0)