Nachtmerrie

In de nacht van 15 op 16 april, 03:00 wordt ik wakker. Ik droomde dat ik aan het plassen was...ineens voel ik tussen mijn benen: nat. Ik schrik echt wakker en doe het licht aan. Mijn slip was helemaal nat en ook een beetje op het laken, wat is dit nu? Plas ik gewoon in mijn bed? Ik sta op en ga naar het toilet. Met dat ik wil afvegen zie ik rood in de wcpot! Bloed... o, nee toch?! In shock staar ik naar het rode water en veeg toch af...een flink stolsel. Dit is mis, dacht ik direct. Haastig graai ik naar wat laatste maandverbandjes die ik nog had. Ik keek naar het stolsel en bedacht mij het te bewaren. Mijn vriend was wat drinken bij een maat van hem, dus ik was ook nog alleen. Ik heb hem gelijk gebeld en hij haastte zich naar huis op de fiets. Eenmaal thuis hebben we de verloskundige gebeld op het spoednummer. Ze was heel vriendelijk en begreep de angst. Ze stelde wat vragen, en omdat ik geen pijn had en ook niet meer bloedde, moest ik de nacht even aankijken. Ze begreep heel goed hoe moeilijk en onzeker de nacht zou gaan lopen, maar we moesten echt even afachten wat het lichaam zou gaan doen. Overgaan in krampen en miskraam of zou het hierbij blijven? Met angst en allerlei gedachten zijn we terug naar bed gegaan en af en toe in slaap gevallen.

In de ochtend stond ik echt strak van de zenuwen, wat een nachtmerrie, ik móest weten of de kleine nog leefde... ik heb de verloskundige teruggebeld dat ik het echt niet vol kon houden tot maandag, ik wilde NU een echo. Ze snapte het heel goed en zou het ziekenhuis bellen of ik terrecht kon en anders via het echobureau. Na 20 minuutjes belde ze terug met het goede nieuws dat ik om 12:30 in het ziekenhuis terrecht kon! Wat was ik daar al blij mee. In het ziekenhuis kon ik nog 45 zware en lange minuten wachten op mijn beurt, maar ik was al blij dat ik überhaupt geholpen kon worden. Na een paar vragen en mijn verhaal verteld te hebben aan de arts mocht ik in de stoel gaan zitten, gel op mijn buik en daar ging de echo.... En jaaaah daar was ons kleintje, met hartactie, armpjes en beentjes én het bewoog!!! Wat een opluchting, wat een ontlading. Met de kleine was niets mis, het is helemaal in orde. Maar waar kwam dan het vocht, bloed en stolsel vandaan? Tussen de vliezen en de baarmoederwand zag hij wel wat vocht en stolsels zitten en hij vertelde dat veel vrouwen hier last van hadden. Door het groeien en ontwikkelen kan dit ontstaan. Ik kan hier nog wat bloed en stolsels van verliezen, maar als dit wederom zonder pijn gepaard gaat, hoefde ik mij er niet zo'n zorgen om te maken. Weer een opluchting. Ik dacht dat we klaar waren, maar de arts wilde voor alle zekerheid ook mijn baarmoedermond controleren en een uitstrijkje maken. Dit heb ik nog nooit eerder gehad, dus dat was even spannend! Het feit dat de arts alles goed bekeek en wilde controleren gaf mij moed en rust en ik onderging alles...het viel mij alles mee, het was zo gebeurd. Ze hebben wat weefsel op kweek en ze bellen over een week de uitslag door. Hij zei al wel dat de baarmoedermond er rustig uit zag, en dat er inderdaad bloed zat. Door zijn stokjes voor het uitstrijkje begon het weer te bloeden, dus waarschijnlijk is het daar allemaal heel erg gevoelig en kwetsbaar. Hij gaf zo'n 85% kans dat dit geen miskraam zou worden, aan de hand van de echo en omdat ik al wat langer zwanger ben.

We mochten naar huis, ik huilde van de ontlading, wat een geruststellend nieuws dat de kleine in orde is. Ik ga nog meer rust pakken en op mijn werk een stapje terug doen. Ook al kan ik er eigenlijk zelf niets aan doen, voel ik mij daar goed bij. Een nachtmerrie met goede afloop. Op naar de 3e echo op de 27e!