Ik had van begin tot het eind van ronde 7 een goed gevoel over de kans dat ik in verwachting zou zijn. Dat waren 41 hele dagen. Mijn langste cyclus tot nu toe. Halverwege dacht ik door mijn dalende temp dat ik mijn eisprong had, maar zonder een stijging erna betekend zo'n daling helemaal niets.
De dagen verstreken zonder zicht op een ei. Toen een dikke week later zakte mijn temp weer, toch maar weer een testje en ja hoor, een dikke positieve streep. Toch nog een eisprong op cyclusdag 25. Ik was erg blij natuurlijk, maar baalde ook weer van de lengte van mijn cyclus, ik kon er nog minstens 14 dagen bij op tellen.
De week voor mijn NOD was spannend, dacht toch weer kwaaltjes waar te nemen. Maar op dag 40 daalde mijn temp al iets en op dag 41 was mijn temp zo laag als tijdens mijn eisprong. Ik kon alleen nog maar wachten op die rode duiveltjes, want komen zouden ze! Balen en verdrietig...hoe kan het toch dat je klust, een eisprong hebt en dan toch niet zwanger bent. Ronde na ronde...
Daar zijn natuurlijk heel veel redenen voor te verzinnen, het blijft namelijk een super wondertje als het wel raak is! Inmiddels zit ik op cyclusdag 2 van ronde 8. Gisteren vlak voor de finale van Nederland brak het door! En ook Nederland schoot niet raak.
We moeten door, gaan verder met goede moed en duimen dat ronde 8 succesvol wordt! Wie weet wat de zomer en de hitte voor goede dingen met ons doet!
reacties (0)