Wat een vreselijke avond

En toen ging in een keer de deur bel.

Huh je verwacht niemand en je woont ook nog in een buurt waar je niet zomaar 's avonds de deur open doet. Wat blijkt het is de politie en een ambulancemotor voor bij de buren. En later komt dan ook nog een gewone ambulance.Een ding weet je het is goed fout. Je banjert door het huis want tja wat zal er nou zijn en zou je kunnen helpen.Maar ja je wilt ook niet in de weg lopen en al helemaal niet je op dringen. Je hoort de buurman in zijn gang praten en klopt dan toch maar even aan.in ieder geval laten weten dat er als je iets kan doen dat ze dan maar moeten kloppen.Ongeacht hoe laat, want dat maakt voor ons op zo'n moment echt niet meer uit.

De buurman is erg aan geslagen en moet zich ergens aanvast houden om te kunnen blijven staan. Hij trilt en vertelt dat ze zijn vrouw aan het reanimeren zijn. Was ze ziek? Vandaag voelde ze zich niet echt lekker maar eerder nog prima.

De tijd verstrijkt. En je kan maar niet stil zitten. Komt het ook omdat je nog maar twee maanden geleden ook een dierbare hebt verloren, vast wel.Alles komt weer naar boven.

Dan hoor je allemaal geluiden op de galerij en merkt dat de ambulance zonder haar vertrekt.Je weet het gelijk.Ze heeft het niet gehaald. 

Ohhh het was zo'n ontzettende lieve vrouw en wat moet haar man nu een leegte gaan voelen. Ze waren nog niet zolang met pensioen en waren nog zo actief samen.

Ik kan eigenlijk nog maar een ding zeggen.

Sterkte buurman en familie en Buurvrouw rust zacht.