Op naar de 7 maanden en overdenkingen

Lieve meiden,

Chloé is zo geweldig , ik weet het dat zegt een ieder over zijn kind!

Volgende week zaterdag alweer 7 maanden, mijn hemel wat gaat het snel. Het werkende leven is al weer even bezig. Het werken bevalt me opzich prima, alleen mis ik mijn kleine vreselijk. Mijn man en ik hebben ervoor gekozen de eerste 6 maanden (bijna 7,5 maand) de opvang samen op te vangen om zo A) geld te besparen B) beide te kunnen genieten van onze uk. het begint wel op te breken. Mijn man is kok en ik verpleegkundige en als ik avond heb vangt mijn man haar weer op na zijn dagdienst zoals je kunt bedenken is dat ... naast geweldig ook zwaar. Vanaf 18 april dus 1x per week opvang! heerlijk laten keuvelen met de andere kleintjes.

Hoewel ze al veel op haar bordje heeft gekregen kan ik zeggen dat ze prima functioneerd. Haar tenen zijn nu ongeveer wel de middelpunt van haar aandacht en als ze even afgeleid is speelt ze met haar tong pffffpprrfff zo ontzettend ja mensen daar komt tie dan.... schattig......!

ze drinkt nu  nog 4 flessen waarvan 2 pap ( 1 wordt er grotendeels gelepeld en 1 fles voor de nacht) de fruithap is heerlijk hoewel ze nog geen gemengde fruithapjes wil en dat zelfde geldt voor de groentehapjes.

De hele situatie met Chloé maakt  ( niet schrikken vriendinnen!) een tweede kindje een nog moeilijker onderwerp dan het het al was.

Wanneer ga je voor een tweede? zal de PCO nu weer roet in het eten gooien? Wachten tot ze 2 jaar is wat we eigenlijk wilde? Of toch eerder wat ons wordt aangeraden door de kinderneuroloog en de gynaecoloog door de situatie met Chloé.

Vele gedachten gaan door mijn hoofd ben ik er al klaar voor zijn wij er al weer klaarvoor om als ze ongeveer 9 a 10 maanden is er weer voor te gaan.

De gynaecoloog had geechot ( lol uhhh jullie snappen het toch) en ja hoor ik ben al weer de eieren aan het verstoppen en het is nog geen eens pasen ( aan iedere kant alweer meerdere cystes zichtbaar.

Ze raadde aan om meteen weer te gaan voor een zwangerschap bij 9 maanden en daarna aan de pil te gaan. Behandeling met Clomid was absoluut geen succes en zeker met de hoeveelheid puregon die ik gebruikte is  de aanmelding voor het Fertiliteitscentrum van het VU het antwoord.

Sorry hoor maar K.L.O.T.E PCO ook. Het bemoeilijkt het geheel maar maakt het aan de andere kant ook simpel. Je gaat  ervoor of niet.

Wat zouden jullie doen......?

feiten op een rij:

* PCO , hormoon behandeling 3 jaar 

* Situatie van dochter is nu stabiel maar kan elk moment omslaan / veel onrust geven . Dit geeft stress.  De MRI was niet al te roos kleurig om de epilepsie uit te sluiten . Hoe ouder ze wordt hoe meer kans op dat gene wat ik nu gewoon niet meer wil benoemen ( struisvogelpolitiek)

* Nu nog jong, ja dames niet geheel onbelangrijk qua hormoonbehandeling en mix gezin werk.

* De wil om nogmaals zwanger te zijn en een kindje te krijgen is wel degelijk aan wezig en groeit per maand....

Oh meiden ik ben zo gezegend met deze mooie meid en een tweede zou ons gezin geheel compleet maken. Daarna geen gehannes meer geen fertiliteitsbehandelingen nee gewoon richten op je gezin...... Wat is wijsheid?

Mijn excuses voor enkele dames die zolang al proberen zwanger te worden en nog niet  zijn geslaagd daarin wil jullie niet opzettelijk pijn doen met mijn overdenkingen over een tweede kindje . Ik gun een ieder zijn gezin!

veel liefs marcella