Dat was het dan...

Vandaag moesten wij ons om 7.00 melden in het ziekenhuis voor de curretage. Om 7.45 zou ik geholpen worden. Maar er kwam een spoedgeval tussen. Daar lag ik dan moederziel en verdrietig alleen in de verkoeverkamer en die zusters horen llachen om hun verhalen naar elkaar. En dan ja dan moet je ook nog eens naar de wc. Dan maar op een po wat een vernedering zeg. Gelukkig mocht ik mijn vriend bellen die zat alleen maar te wachten. Gelukkig kon hij mij wat kalmeren 

Uiteindelijk werd ik ruim 1,5 uur later geholpen. De mensen in de oke waren lief en geruststellend. De gyn was dezelfde die Marit geboren heeft laten worden.

Daarna naar de verkoeverkamer waar ik weinig van mee heb gekregen. Mijn vriend wilde weten waar ik bleef dus die was al  op de afdeling op het moment dat ze naar de verkoeverkamer belde kwam in met bed langs.

Na bezoek van de arts mocht ik naar huis het was inmiddels half 2. Onze kleine meid is de hele dag bij mijn ouders geweest en heeft daar ook gekeken. Even rust. ( ook al issue een lieverd ik mag haar even niet tillen) 

we hopen dt we nu met een frisse start kunnen starten. En hopelijk in 2015 wel weer zwanger mogen raken ook al ben ik best bang.  Bang dat het nooit meer gaat gebeuren. We mochten eventueel een onderzoek waarom het al twee keer mis is gegaan maar we weten dat het ook goed kan gaan dus doen het niet. Er komt meestal niks uit. 

Nu herstellen hopen dat alles weer goed komt en de buikpijn snel zal minderen.