Even de schrik goed te pakken!!

hoi allemaal

Zo maar weer eens een blogje...

Afgelopen weekend kreeg ik last van bruine afscheiding. Ik heb gelijk mijn moeder en zus gesmst. (mijn zus en ik schelen nogal in leeftijd en heeft 3 kids) Beide zouden het wel weten dacht ik zo. Mijn zus heeft heel lief alles opgezocht en ook mijn moeder probeerde mij gerust te stellen. Ik had gelukkig nog het mail adres van de Gyn deze ook maar gemaild. Ik kreeg de volgende dag al een reactie. Helaas veranderde het bruine naar rode afscheiding. Zondag op maandagnacht geen oog dicht gedaan.

Maandag uiteindelijk toch maar besloten op het ziekenhuis te bellen. Ik eerste afspraak stond gepland op 3 feb. Deze afspraak kon niet doorgaan omdat de verloskundige die dag niet aanwezig zal zijn. Helaas wist ik hier totaal niks vanaf.. foutje bedankt zullen we maar zeggen.

De vrouw aan de telefoon was erg aardig en snapte dat ik mij zorgen maakte. Ik kon dezelfde middag nog terecht. Vriendlief was gelukkig vrij en kon mee. Vol spanning liepen we om half 3 het ziekenhuis binnen.

We kregen na een kort gesprek een inwendige echo. (dit viel me alles mee hoe pijnlijk dit was) Mijn grootste angst was dat ons kind niet in de baarmoeder zat maar dat het ging om een buiten baarmoedelijke zwangerschap... gelukkig dit was niet zo. De verloskundige zag geen hartactiviteit maar toen later weer wel (allemaal erg vaag) gelukkig heeft mijn vriend meegekeken en zag dat het hartje klopte. Het was nog wel kleiner als gedacht en zijn 6 dagen terug gezet. De uitgerekende datum is van 11 september naar 17 september verschoven. Beter een weekje terug dan geen vruchtje meer...

Al met al een hele opluchting. De verloskundige zei tijdens het kijken van de gemaakte echo's dat ze misschien beter had moeten inzoemen... ja doe dat dan ook stomme trol!!!!!!!! (hem ik uitgeraad niet gezegd)

16 februari hebben we een afspraak bij de GYN en 16 maart weer naar de verloskundige.

Tot die tijd moet ik geduld hebben en afwachten meer kunnen we toch niet doen.. De afscheiding blijft zolang het niet zoveel is en niet rood kan het geen kwaad.

Fingers crosst