20-wekenecho!
Lieve meiden,
Hoe is het met jullie? Hopelijk net zo goed als hier. De tijd vliegt voorbij en vrijdag zit ik alweer op de helft van mijn zwangerschap. Alles verloopt heel erg goed, ik kan soms nog steeds niet geloven dat we nu echt een kindje gaan krijgen.
Gisteren de twintig wekenecho gehad. We kregen een speciale omdat we via ICSI zwanger zijn geworden. Er werd heel lang gekeken naar ons kleine meisje, en alles zit erop en eraan. Ze is 25 cm en weegt 300 gram. Zelf ben ik nu ongeveer 1,5 kilo aangekomen, nog niet zoveel dus. Maar de kleine merkt daar niets van, zij pakt alles wat ze nodig heeft. De kilo's gaan vast nog komen denk ik dan maar. Ze was redelijk eigenwijs: alles was te zien op de echo, ze duimde ruim drie kwartier, steeds zwaaien en daarna die duim weer terug in haar mond. Zelfs drinken, met een volle blaas als gevolg. Heerlijk om te zien. Het enige wat we niet zagen was een tweede nier en daarnaast kon de arts niet duidelijk zien of haar ruggetje helemaal gesloten was. Na drie kwartier moest ik een uurtje gaan lopen zodat ze zich hopelijk zou draaien. Gelukkig deed ze dat. Alles was goed zichtbaar en helemaal goed. Wij zijn zo gelukkig!
Ook voel ik haar heel duidelijk sinds dit weekend. Zodra ik zit, of lig, dan wordt mevrouwtje wakker. De schopjes voel ik al duidelijk, daar geniet ik zo van. Ook met mijn boek gaat het goed. Ik heb nu ruim 110 pagina's in Word, en ik wil dit in eerste instantie laten drukken voor mezelf en voor mijn man. Ook laten we extra exemplaren drukken voor onze familie en beste vrienden. Ik denk dat ze dan pas echt beseffen hoe dit proces voor ons is geweest. Je kunt het namelijk niet altijd onder woorden brengen. Het is een liefdesverhaal, langs de hoogste toppen en diepste dalen. Vanaf het moment dat Jan en ik elkaar leerden kennen. Alles wat het leven te bieden heeft. De spanning rondom het zwanger worden (in het begin de leuke en gezonde spanning). En daarna het traject en wat dat met mij heeft gedaan. Ik weet niet of ik het ooit uit ga geven, het is best persoonlijk. Heti s een mooi naslagwerk voor later, de teksten zijn leuk vind ik zelf en het is niet alleen maar zwaar. Heel bijzonder om terug te lezen, ik moest huilen toen ik het stuk terug las van 2 juni, de dag dat we een positieve test hadden. Toch wil ik het misschien ooit uitgeven, juist ook voor vrouwen die in een soortgelijk traject zitten. Dan denk ik er natuurlijk wel over na om de namen etc te veranderen.
Dit was weer even genoeg voor nu! Ik geniet lekker verder, ben druk met werk, maar voel me kiplekker. Ik heb nog nooit eerder zoveel energie gehad. De babykamer is nu al helemaal klaar, het is heerlijk om iedere avond even in haar kamertje te staan. Ook de naam hebben we al. Ach ja, we hebben er tenslotte 3 jaar over na kunnen denken.
Lieve meisjes, ik wens jullie alle goeds toe.
Tot snel!
Liefs,
Claudia
reacties (0)