Ha lieve meisjes,
Vandaag 11 weken en 4 dagen zwanger van ons wondertje. De tijd gaat snel, ik ben zo blij dat we vrijdag op de magische grens van 12 weken zitten. Toch is het zo gek, na al dat verdriet en al die zware behandelingen van de afgelopen jaren.. De pijn ben ik al bijna vergeten, ik ben zo dankbaar dat we dit toch mee mogen maken. Ik zie mijn buik groeien (zie foto) en soms word ik dan zo emotioneel.. Dan kan ik niet geloven dat we over 6 maanden echt een kindje hebben. Er zijn momenten geweest dat ik dacht dat we nooit een kindje van ons samen zouden krijgen... Dan legde ik me er al bij neer, informeerde ik al over adoptie. Toch wisten we ons steeds te herpakken en gelukkig hebben we vol gehouden, want er groeit nieuw leven in me.
Jan en ik zijn zo gelukkig, dat waren we al, maar er valt bij mij en vooral bij hem zoveel stress en verdriet van hem af. Ik zie het zo duidelijk. Dit proces heeft ons nog sterker gemaakt...
Vanochtend de derde echo, ik ben zelf erg ziek (astma, hitte, zomergriep, benauwd en knallende hoofdpijn) maar ons kindje maakt het erg goed. We zagen zo duidelijk dat hij of zij nu helemaal af is... Emotioneel moment. Armpjes, beentjes, we hoorden het hartje kloppen, ons kindje zwaaide zelfs.
Over 3 weken weten we of we een zoontje of dochtertje krijgen. Ik ben dolgelukkig!
Liefs!
reacties (0)