Morgen 1e FM

Weer een weekend voorbij. Ik spuit vandaag al negen dagen Gonal F en mijn buik groeit met de dag. Ik begin nu duidelijk te merken dat de hormonen ook lichamelijk hun tol gaan eisen, maar ik houd vol. Het is te doen en ik weet wat me te wachten staat, misschien dat dat het dit keer makkelijker maakt.

Er is veel gebeurd, de afgelopen dagen. Vorige week voelde ik me nog kiplekker, maar vorige week heb ik twee keer een hormonale aanval gekregen, laat ik het zo maar noemen. Geen controle meer, woede-uitbarsting, alles erop en eraan. Een uur boos in het bos gezeten, ik moest echt even afkoelen. Achteraf besef ik dat ik wel wat heftig reageerde, maar ze weten in m’n omgeving dat ik het niet ben die dan boos word, maar dat dat aan de spuitjes ligt. En nee, ik gebruik het nooit als smoes, maar ik weet wel dat dit het effect is van de medicatie. Waar was ik gebleven, o ja: er was veel gebeurd.

Mijn lieve mannetje heeft tweede gesprek voor een hele goede baan. Punt is dat het bedrijf in Alkmaar zit, en wij wonen in Tilburg. Betekent dat we zouden moeten verhuizen als hij wordt aangenomen. Eigenlijk was ik daar niet zo van gecharmeerd, maar uiteindelijk zie ik de voordelen ervan in. Mijn zusje woont in Vleuten, en dat is mooi op de helft. Wie weet dat we dan ook wel die kant op gaan, een mooi nieuw huis. Ik wacht nog even af, vanmiddag vindt het tweede gesprek plaats. Pas op het moment dat ik hoor dat hij is aangenomen, ga ik me druk maken om de consequenties.

Het is zijn droombaan, de voorwaarden zijn goed, alles klopt. Alleen die afstand! Van Tilburg naar Alkmaar is bijna niet te doen, daar wordt hij niet vrolijk van op den duur en ik zal daar dan dus ook last van ondervinden. We hebben het erover gehad en als het echt doorgaat, verhuizen we dus richting Vleuten. (wel geheim houden dit, voor degenen die ik in het echte leven ook ken ;))

Dit weekend was heerlijk, J heeft zich volledig gefocust op de presentatie die hij vandaag moet geven en ik kon lekker mijn gang gaan. Zaterdag de chef-kok uitgehangen en een wildmenu bereid: zelfgemaakte biologische pompoensoep, daarna verse frietjes met hertenbiefstuk en port-tijm-rode wijn saus en een appelgerecht. Daar geniet ik van, rondhangen in de keuken en eten maken voor onze vrienden. Babytje L was er ook bij, ik genoot er weer van om met haar te knuffelen. Als ik dan zo’n kleintje van nog geen twee maanden in m’n armen heb, dan weet ik weer waar ik dit voor doe. Dan doet die spuit ineens minder pijn, ik focus me op ons doel en ga ervoor.

Morgen de eerste meting, hopen groeien ze goed, m'n eieren haha. Vorige week donderdag nog fanatiek getennist en gister in de sportschool rondgehangen. Vriendinnetjes lachen zich rot als ik het over de eieren heb. Ach ja, ik maak er liever maar een grapje over dan dat ik ga zitten huilen in een hoekje. Ik denk dat de hormonen hun werk doen, als ik naar de omvang van mijn normaal platte buik kijk. Nu maar hopen dat dat ook echt zichtbaar wordt op het echoscherm in het ziekenhuis. Ik ga nog even vrolijk door hier op het werk en praat jullie na de echo bij, morgenmiddag.

Liefs,
Claudia