Lieve meiden,
Sorry dat ik even wat minder heb laten horen maar we hebben heel vermoeiende en verdrietige dagen gehad. Nu gaat het weer ok en ben ik weer in staat om hierover te schrijven.
Vorige week donderdag had ik mijn 2e echo en follikelmeting. Daarop zagen ze maar 2 eitjes die echt wat gegroeid waren, de rest bleef achter. Dus: dosis omhoog, meer Gonal F spuiten 3 dagen lang, en dan donderdag weer een echo. Op dat moment stortte ik eigenlijk al in, toen ze dat zeiden over die groei. Het zat me niet lekker, het voelde gewoon niet goed. Heb tijdens heel dit verhaal de afgelopen maanden nog niet zó gehuild, maar ik brak. En donderdag bleek dat mijn voorgevoel juist was : nadat ik me na de 3e echo (follikelmeting) had aangekleed, hadden ze slecht nieuws. 'We kunnen niet anders dan de behandeling stopzetten.' BOEM... tranen, boosheid, onbegrip.
Waarom? Vroeg ik me af. Gelukkig mochten we diezelfde middag naar de gyn, voor verdere uitleg. We waren zo bang dat poging 1 nu weg was... Zoveel verdriet hebben we toen gehad. Nu blijkt dat ze mij vanaf het begin heel laag ingezet hebben met Gonal F, omdat ze bang waren dat het te hard zou gaan, dat kon link zijn. Het blijkt nu echt te weinig te zijn, 112,5. Daardoor zijn er 2 net over de drempel gegaan waarschijnlijk, en bleef de rest achter qua groei. Op echo 3 was 1 follikel al groter dan 2cm en rest rond de 1,1 cm. Die ene verstoorde het proces dus, daarom mocht ik ook niet doorgaan met spuiten.
Dit telt niet als 1 poging (gelukkig) omdat we nog geen punctie hebben gehad. Ik ben donderdag meteen gestopt met alle spuiten en medicijnen. Nu is het wachten op mijn menstruatie. Van de arts mochten we daarna meteen weer verder met een behandeling, maar dat gaan we even niet doen. Over 11 weken trouwen we en zo'n behandeling is zo heftig, zo onvoorspelbaar. We willen nu even tot rust komen en genieten van alles rondom onze grote dag. Daarna gaan we 3 weken rondreizen in the USA, westkust. Dan start ik daar met de pilstrip en als we terugkomen ga ik Lucrin spuiten. Dan zijn we dus in augustus bezig met die behandeling, en dat voelt wel ok. Nu even leuke dingen, we weten nu wat we kunnen verwachten, hoeven nu even niet steeds naar het ziekenhuis etc.
Liefs...
Mij!
reacties (0)