Mijn wens

Vandaag dag 20 van mijn tweede cyclus. Dat betekent dat we dus alweer 64 dagen proberen een kleintje te maken, ook al lijkt het nog maar een paar dagen geleden... Wat heel bijzonder is, dat het besef en de wens alleen maar groter wordt met iedere dag. Nooit geweten dat alleen al het maken van de keuze (wel of geen kindje, en wanneer) een nog hechtere band kan scheppen. We worden iedere ochtend wakker en beseffen dan weer hoeveel we van elkaar houden en hoe gek we op elkaar zijn. We zijn er nu echt gewoon klaar voor, om samen een kleintje te krijgen en daar al onze liefde aan te geven. Wat is het dan toch erg, als je in een omgeving bent waar alleen maar kleine spruiten rondlopen! Gister bijvoorbeeld, ik kon mijn hoofd niet keren of ik zag dikke buiken, kleine peutertjes en kleutertjes... of is dat juist omdat ik er zelf nu zo overduidelijk mee bezig ben?

Toch probeer ik mijn zinnen wat te verzetten, ik werk lekker door, vul mijn weekenden goed in maar toch tel je iedere ochtend weer een dagje verder. En je weet dat je pas in ronde twee bent, maar de wens neemt iedere dag toe. Ik hoop en wens dat het ook ons gegund is en dat we dan samen een gezinnetje kunnen gaan vormen. Ik ben blij met wat ik heb, met de liefde van mijn lieve vriendje en hoe hij hiermee om gaat en laat merken dat hij papa wil worden... Nog even, en dan hoop ik met een goed bericht te komen.

Liefs en droomze...
Claudia