Aanwezige boezem
Hé, ik ook hier? Het gaat razendsnel. Een vraag aan alle as. moeders, Hoe gaat het met jullie borsten? Die van mij zijn enorm (en ze waren al niet klein) en na al die jaren trots te zijn dat ondanks het formaat de zwaartekracht er geen vat op leek te krijgen, moet ik tot mijn grote spijt constateren dat de puntjes niet meer zo parmantig naar voren wijzen, maar ietwat sip de vloer beginnen te bestuderen. En trouwens, van puntjes is ook al lang geen sprake meer. Grote bruine frisbees ontsieren mijn voorheen zo parmantige borsten. Alsjeblieft, verlos mij uit mijn leiden en vertel me dat dit na de zwangerschap weer helemaal goed komt... alsjeblieft Mijn buikje groeit overigens gestaag en dat maakt wel een boel goed. Heb ook mijn eerste buikfoto's genomen. heb ze in het buikfotoboek (week 18) gezet. Als je goed kijkt, kun je mijn frisbees door mijn witte skipully zien schijnen. Heel charmant, excuses hiervoor ;).
Rectificatie: Zonder mij te laten leiden door het lijden, lijkt het mij toch verstandig een rectificatie te plaatsen m.b.t. mijn relaas van gisteren (hierboven). Het betrof hier uiteraard mijn geestelijk lijden en niet het leiden van mijn borsten. Als ik mij zou laten leiden door mijn neerbuigende boezem, zou ik binnen de kortste keren als een struisvogel mijn kop in het zand steken. Ik denk overigens dat daar dan ook weer letterlijk lijden door zou ontstaan, maar dat is op het ogenblik geheel niet aan de orde. Excuses voor mijn incorrecte taalgebruik en wellicht verwarrende grammaticale constructies.
reacties (0)