Eerste echo

Wij hadden vandaag bij onze kliniek de eerste echo gepland staan. Ik heb de dagen tot deze afspraak echt afgeteld. Ik kon ze wel wegkijken. 
Ik voel me erg misselijk en moe en maakte me zorgen of het allemaal wel goed zou zijn.
Bij binnenkomst zat de arts al op ons te wachten. Dus we waren echt meteen aan de beurt.
Er werd ook niet te lang gepraat en echo werd meteen gemaakt. Wat was dit weer spannend!
Al snel kwam een vruchtzakje met een kindje in beeld. Het was allemaal een stuk waziger dan bij Camille, maar ik kon een hartje zien kloppen.
Nog een beetje rondkijken en... er kwam een tweede vruchtzakje met een kindje in beeld. De arts keek me aan. Ik had het gezien… Ze stak twee vingers op.

Ik ben zwanger van een tweeling.

De arts liet een meting los op het eerste kindje. ‘Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet of dit een doorgaande zwangerschap op gaat leveren.’ Zei ze.
Het kindje was klein. Het tweede kindje was heel netjes qua metingen, precies 7 weken. De arts deed de meting van het eerste kindje nog een keer. Nu viel het beter uit, 6 weken en 5 dagen. Dat was bij Camille, bij dezelfde duur niet veel anders, toen was het 6 weken en 6 dagen.

Bij het nagesprekje zei de arts ook dat ze niet kon zeggen of ze 3 millimeter goed op kon meten. Ze kwam een beetje op haar uitspraak terug. Het is allemaal zo klein. Een millimetertje meer of minder veranderd bij deze zwangerschapsduur al veel. De echo was ook een stuk minder duidelijk dan bij Camille. Ik moest echt mijn best doen om iets te zien en ik heb twee fototjes mee naar huis gekregen met twee vruchtzakjes, maar verder is daar niet veel op te zien. Van Camille hebben we bij deze duur echt echo's waar duidelijk een klein kindje met een kloppend hartje op te zien is.

Ik moet heel eerlijk zeggen dat Lieve en ik er heel erg nuchter onder zijn. Wat gebeurd gebeurt. Je hebt er zelf geen invloed op. Ik kan me nu wel enorm veel zorgen gaan maken, maar het helpt niet, ik schiet er niets mee op en het leid tot niets. 
Toen ik het eerste, het rechter kindje zag, had ik er wel een goed gevoel bij. Ik denk op dit moment, eerlijk gezegd dat we in november twee kindjes krijgen.

Over twee weekjes krijg ik nog een echo in de kliniek. Dan ben ik 9 weken zwanger en dan is er al veel meer te zien. We vinden het allebei prettig om nog een keer langs te gaan bij de kliniek. Daarna worden we overgedragen aan het ziekenhuis hier in de stad.

Er gaat op dit moment veel door me heen. Ik geloof dat, naast de misselijkheid, het gevoel van blijdschap overheerst. Ik ben zwanger van twee kindjes en dat is, hoe het ook af gaat lopen, heel erg bijzonder! Dat we misschien in november twee kindjes mogen verwachten, in plaats van één, is niet te bevatten. Een gezin met drie kinderen, dat is een droom!
Ook zie ik wel beren over de weg. Ik heb verschillende van mijn babybytes-vriendinnetjes zwanger zien zijn van twee kindjes. Het zijn pittige zwangerschappen, met complicaties en veel vroeggeboortes. Ik weet dat en dat drukt de blijdschap wel een beetje. Dus naast dat ik me realiseer dat het heftig gaat worden in november maak ik me ook wel een beetje zorgen.

Lieve en ik hebben besloten het stapje voor stapje te nemen. Ik ben zwanger van een tweeling. Dat is heel bijzonder en ik ben dankbaar dat ik dat mag doen. Twee kindjes van Lieve dragen… Het is een gevoel dat ik niet kan omschrijven.
We gaan nu eerst de volgende echo afwachten, dan de overdracht naar het ziekenhuis, dan de 12 weken echo, dan…

Ik weet het zeker, Lieve en ik komen er samen wel uit en het komt wel goed.