De bevalling

Vrijdag 26 augustus wakker geworden met weeen. Ze waren onregelmatig maar ik ben begonnen met timen en mijn man gevraagd thuis te blijven. Id ochtend uurtje geslapen want ik heb lopen spoken id nacht weer. Na het middageten werden de ween zwaarder maar er zat nog niet veel regelmaat in. Vk gebeld en mochten naar het ziekenhuis. Dat was volgens mij ca 15.00. Aan de ctg maar ze vonden de weeen niet regelmatig genoeg. In de avond was ik weer terug want ik vond de weeen heftiger worden en toch regelmatiger. De vk had getoucherd en slechts 1 cm. Ik heb gejankt. Want de pijn was heftig en dat zorgde voor maar 1cm!! Naar huis gestuurd weer met slaapmedicatie en 2 paracetamol. Ik mocht terugkomen als de weeen niet uit te houden waren of als mijn vliezen waren gebroken. Mijn man kwam bij mij liggen thuis en ik mocht hem knijpen in de hand als de weeen kwamen. En het lukte aardig om mij rustig te kregen na een paar keer panisch te worden van de pijn. Tussen de weeen door kon ik gelukkig een beetje slapen want hoewel de intensiteit meer werd, zat er ook meer tijd tussen. In de nacht van 27e 03:00 was hel want toen kwamen ze om de 7 minuten ongeveer. Toen had ik het weer moeilijk en begon de paniek weer te komen. Uiteindelijk geslapen maar ietsjes over 05:00 werd ik wakker met pijn weer. Om 05:15 voelde ik nattigheid en sprong ik uit bed. Net op tijd want daarna was het plons in mijn onderbroek. Ik ben toen naar de w.c. gerend en ja hoor, er lag wat wittigs in mijn zwarte onderbroek en het was zeiknat. Heb toen nog met water gespoeld, nieuwe undies en ben op bed gaan liggen en mn man wakker gemaakt. De weeen kwamen weer erg intens en naar mijn idee zeer kort op elkaar. Mijn vader begeleidde mij naar de auto en ik jankend mee. Rond 07:00 waren wij weer in het zh. Aan de ctg en er werd gecontroleerd voor ontsluiting. Ik had 3cm en mocht mee naar achteren (naar de bevalkamer). Daar bleven de weeen maar komen en ik leek een psychotische bitch in een donkere sanatorium ergens ver weg. (Ik wil niemand beledigen met psychische klachten, maar zo voelde ik mij wel). Ik kreeg een prik in mijn bil maar voor mij werkte het niet. Ik werd panischer en smeekte de verpleging en mijn man om pijnbestrijding. Ik mocht echter niks meer want het was nog een uur geweest na de prik. Ik bleef smeken, sprong uit bed, liep rond. Ik had te doen met mijn man, op een gegeven moment zag ik hem ook breken hij deed zijn hoofd naar beneden en liet wat traantjes. Hij had het zo moeilijk dat ik het moeilijk had en niks voor mij kon betekenen. Ik zei nog sorry dat ik je verdrietig maak (nu zit ik dit met tranen te typen). Wat een geweldige vent! Hij liet zich niet kennen en we hebben er verder niet over gesproken. Hij huilt namelijk nooit. Dit is de derde keer in 9 jaar tijd dat ik hem zag huilen!! Ik had denk ik toen 6cm en wilde zo graag persen want ik voelde hem daar beneden al. Later werd er gekeken en opeens had ik 8!! Mijn moeder werd erbij gehaald (die zat met mijn vader in de wachtkamer). Ook de vk kwam erbij want het ging te snel. Verpleegsteer had gevoeld en ik mocht persen want ik zat op 10!! En dat was om 09:35. We probeerden eerst liggend maar volgens vk hield ik mij in met persen. Ze zei of het gaat 15 minuten duren, of het gaat binnen 2 uur gebeuren. Inmiddels had ik ook 2 of 3x gepoept( ja, sorry maar dat is de realiteit) We gaan je op je hurken zetten. Zo gezegd, zo gedaan. Maar ze zat te friemelen in mijn doos met de vingers en dat brandde zo. Ik heb haar gezegd dat ik dat niet wil want het brand. Daarna niet meer gedaan maar het brandde nog steeds, het hoofdje was er! Ik heb 10 min mogen persen met hulp van 1 verpleegster, vk, ma aan ene zijde en man andere zijde en toen was Lucca eindelijk geboren om 09:45. Ik kreeg een spuit in mijn bovenbeen (geen idee wat) en moest worden gehecht want mijn vagina was van binnen een beetje uitgescheurd. Wel met verdoving!!! In die tijd lag ik een beetje duf. Wsl van de medicatie en het verwerken van wat er allemaal was gebeurd. Ik keek boos volgens de vk maar ik zat even op een ander kanaal dan de rest. Wel mijn zoon op de borst gehad en alles. Daarna werd ik weer 'mishandeld' ik bloedde en beetje te veel en hebben ze staan drukken op mijn baarmoeder en er floepte zo een dikke plons bloed naar buiten. En dat deed zeer. Ik hield ze eerst tegen maar had uiteindelijk geen keus. We bleven in een lege en schone bevalkamer voor ca 2 uur voordat we naar de kinder/kraamafdeling mochten. Toen een katheter om te plassen en gynaecoloog kwam langs. Vanwege het vloeien moest ik een nachtje of twee blijven. Nog even gegeten en daarna lekker naar boven om bij te komen. Ik ben niks vergeten van de pijn. Voor mij hoeft het eigenlijk niet meer. Vond het erg traumatisch. En zie het als falen dat ik zo slecht tegen de pijn kon. Ik baalde een beetje ervan. Nu lekker genieten van Lucca! Zoals mijn man zegt' je hebt het wel gedaan!'