De beroemdste baby van het wijkje

Lotus slaapt nu, schoonma komt vanmiddag pas en vrouw zit verdiept in haar telefoon. Dat laatste is eigenlijk niet bijzonder, maar gezien de andere twee omstandigheden is er even tijd om een blogje te doen. Hopen dat ik hem af kan schrijven tot het eind. Je weet met Lotus nooit wanneer ze weer wakker wordt. Kan overal zijn tussen 20 minuten en 3 uur.

Hoe het nu met ons is? Ja goed. Ik kan me niet voorstellen dat schoonma mij echt aardig vindt want ze heeft flink te lijden gehad van haar buitenlandse schoonzoon. Ze is beschimpt, onbeleefd bejegend en er is zelfs tegen haar geschreeuwd! Schoonzoon had er genoeg van om altijd maar begrip op te moeten brengen voor zijn schoonma en nu moest het maar eens andersom worden, vond hij. De lomperik!

Afijn, het resultaat is dat er een hoop meer rust in huis is. Schoonma komt nog maar 2 dagen, o nee, 3 dagen per week (2 dagen is officieel, 3 dagen is de praktijk want altijd verzint vrouw wel weer een excuus waardoor we schoonma langer moeten laten oppassen). Lotus slaapt er ook beter door, want in tegenstelling tot de zenuwpees van een oma heeft ze een papa die zo zen is als een rots in een Japanse tuin. Althans, zolang hij niet uit zijn vel springt. Hoe minder schoonma, hoe minder hij dat doet. Dus dat is een hele verbetering.

Papa komt ook vroeger thuis uit zijn werk. Hij heeft nou zo'n supersnelle elektrische scooter die met gemak de 50 haalt - de 60 ook wel als het moet (en de batterij vol zit en de wind mee is). Dus rond 8 uur is hij thuis. Papa heeft ook hoogstpersoonlijk een echt bedritueel ingevoerd dat hij tussen 8 en 9 uitvoert. Eerst in bad. Pyjamaatje aan. Dan haartjes kammen (Lotus zelf doen!). Dan mama een kus geven (luchtkus of wangknuffel wordt nog goed gerekend). Vervolgens met papa naar de slaapkamer. Boekje lezen. Papa liedjes zingen en in bed gejonast worden met Jonas in de Walvis zat. En dan nog Slaap Kindje Slaap en Daar Was Laatst Een Meisje Loos, en dan slapen. Meestal slaapt ze tegen die tijd al, maar zo niet, dan krijgt Lotus nog een kus en... that's it. Papa blijft er nog wel naast liggen op bed, maar er gebeurt helemaal niks meer. Lotus had precies 4 dagen de tijd nodig om AL haar verzet op te geven en METEEN te snappen dat het slaaptijd is. 

Heel wat anders dan schoonma, en bij uitbreiding Chinese ouders en grootouders in het algemeen. De Chinese opvoedmethode is heel simpel. Er is maar 1 ding dat telt. Dat kindje maar niet gaat huilen. Gevolg: kindje krijgt ALTIJD zijn zin. Hoeft maar te janken en hop. Opblijven? Geen probleem. Koekjes eten tot je uit elkaar knalt? Tuurlijk, vooral doen. Niet naar huis willen? Nou dan blijven we toch lekker buiten spelen. Vreselijk.

Lotus krijgt al helemaal een voorkeursbehandeling. Als enige mixbloedbaby in het wijkje met blanke buitenlandse papa is ze meteen de beroemdste baby van de hele wijk. Iedereen kent Lotus. Iedereen vindt Lotus leuk en top-schattig. Iedereen doet lief tegen Lotus. Wil Lotus nog even met het speeltje van het eigen kindje spelen? Tuurlijk, mag hoor. Het mag zelfs als mama net gezegd heeft dat kindje naar huis gaat. Ook als papa zegt dat het niet mag, dan mag het NOG. Want ach, papa is een man, en wat weten mannen nou van baby's? Niks toch? 

Lotus is zo oogverblindend dat sommige bomma's eventuele speelkameraadjes niet eens opmerken. Laatste was Lotus met een meisje van 3 aan het spelen. Meisje was super: helemaal zelf in het wijkje aan het spelen zonder toezicht - hoogst uitzonderlijk in China. (Ons wijkje is volledig autovrij en omgeven door hekken, met soort van bewaking aan de poort.) Meisje kan al veel meer dan Lotus die alleen nog loopt aan minstens 1 handje maar dat stoorde Meisje totaal niet. Komt er zo'n oma aan. Nog voor ze Meisje langs is, begint ze al naar Lotus te kirren. Wil Lotus vasthouden (mocht niet van Lotus, gna gna). Wil een foto maken van Lotus. Meisje stond er maar bedremmeld bij tot de oma uitgeschat was. O ja, oma had zelf ook een kindje bij maar daar werd ook niet naar omgekeken. Tsja, zo'n mixbloedbaby in de wijk, dat heeft niet iedereen natuurlijk.

Afijn, Lotus groeit dus op met het idee dat alles om haar draait en dat ze veeeeeeeeel interessanter is dan andere kindjes. Maar eigenlijk is dat meestal ook zo. Lotus wordt door papa volop gestimuleerd om van alles zelf te doen. Haartjes kammen (kan ze nog niet), zelf lopen (eng, dus mag nooit van schoonma en mama, stel je voor dat ze valt en dan huilt, o jee nee zeg), zelf eten met lepel of desnoods handjes... Andere kindjes daarentegen. Zo passief! Elk initiatief wordt daar al de kop in gedrukt voordat de baby het toont. Gevolg: die kindjes doen niks. Een cactus is nog actiever. Lotus lacht naar ze, graait vol overgave naar hun speeltjes, rijdt rond op hun karretjes: geen enkele reactie. Ze knuffelt zelfs spontaan andere kindjes. Maar terugknuffelen ho maar. Niks komt eruit, echt helemaal niks.

Ik zie het ook terug in schoonma. Die zegt wel tegen mij dat ze Lotus zelf laat spelen, maar als ik thuiskom en oma zit met Lotus samen in het superveilige babykasteel, heeft oma toch echt haar armpje stevig vast. 

Doet oma dan niks goed? Jawel hoor. Praten doet ze honderduit, wat heel goed is voor Lotus die 2 talen tegelijk moet leren. Oma zegt ook altijd wat ze (met Lotus) aan het doen is. Daarnaast doet oma haar best om zich aan de waslijst met eisen te houden - ze heeft dat moeten beloven aan papa. Ze doet het niet, want ze snapt het ook lang niet altijd. Maar dat ze nu in elk geval altijd haar bril op heeft is al heel wat. Al blijft ze zo kippig als een mol.

Uh oh. Lotus wordt wakker. Plicht roept. Stel je voor dat ze gaat huilen!