Een gevoelig onderwerp, in elk geval voor X. Ze bekijkt zichzelf dagelijks in de spiegel. En ook al is 'de kleine' nog geen 5 mm groot, toch heeft X al gezien dat ze dikker wordt. Om precies te zijn: haar benen.
Wat moet ik als man hierop zeggen??
Als man heb ik wat dit soort dingen betreft het opmerkingsvermogen van een garnaal, dus ontkennen zou niet eens echt liegen zijn. In dit geval een zegen want ik ben katholiek en liegen is een zonde. Maar afgezien daarvan: ik heb de neiging om het heel pragmatisch op te vatten, en het gewoon te benoemen. Inderdaad ja... als je zwanger wordt, word je dikker. Hoort erbij, niets aan het handje.
X kan dat ook heel goed hebben: ze doet het omgekeerd ook. Ze heeft mij er al herhaaldelijk fijntjes op gewezen dat ik 'niet zo jong' (=te oud) ben, alsmede 'niet zo rijk' (=te arm), 'niet zo lang' (=te klein) en 'niet zo sterk' (=te slap). Verder heeft ze me al eens vriendelijk doch beslist uitgemaakt voor dier, aap en hond, en vindt ze dat ik veel te veel rimpels heb. Ja, wij hebben een vermakelijk huwelijk samen. Saai is het allerminst en zal het ook nooit worden.)
Maar wat vinden jullie? Moet de man liegen als de vrouw, met al haar zwangerschaps(on)hebbelijkheden, tegen hem zegt dat ze zichzelf dik (en lelijk) vindt...?
(Ook op het blog een verhaaltje over dit onderwerp: http://zwangerinchina.blogspot.kr/2013/11/zwanger-dus-dik-moet-de-man-ontkennen.html . Aangezien het best een gevoelig onderwerp is, wil ik graag bij voorbaat even zeggen, mochten mensen zich gekwetst voelen dan is dat niet mijn bedoeling. Dus als dat toch gebeurt, dan nu alvast mijn excuses, het is zo echt niet bedoeld!)
reacties (0)