Nieuws uit het ziekenhuis

Vandaag moest ik weer naar het ziekenhuis. Ik ben een paar dagen geleden begonnen met mijn 4e ronde clomid en tevens ook de laatste die ik had meegekregen. Dus had ik weer een afspraak gemaakt voor een gesprek. Vandaag dag 7, dus lekker op tijd. Helaas viel het een beetje tegen, een beetje maar hoor. Ik had gehoopt dat ze nu echt weer een stap verder gingen, maar helaas. De clomid doet goed z'n werk, want mijn cyclussen zijn aanzienlijk korter en het ziekenhuis hanteert dat je 12 cyclussen met clomid moet doen (als alles goed blijft gaan) voordat ze verder gaan kijken. Ik heb nu dus weer voor 2 rondes clomid meegekregen en als ik met die 2e begin (dus eigenlijk de 6e) dan moet ik weer een afspraak maken. En dan krijg ik of uitleg over een baarmoederfoto of ik krijg dan al meteen een baarmoederfoto, maar ze gaan dan iig kijken of mijn eileiders niet verstopt zitten. Lekker op tijd, maar ja. Als ze dat nou gedaan hadden voordat ik aan clomid begon. Maar goed, en dan zou ik dus weer voor 6 cyclussen aan de clomid gaan, maar ik wil zolang niet meer wachten en ik ben het wachten toch echt beu. Dus toen kwam mijn arts met een voorstel dat ik mee kan doen aan een medisch wetenschappelijk onderzoek. Hiermee willen ze gaan onderzoeken welke behandeling het snelste het gewenste effect behaald, zonder al te veel complicaties en bijwerkingen. Ze zouden dan later het beleid aan kunnen passen. Dus ja daar had ik wel oor na. Het gaat inhouden dat ik ingeloot ga worden voor 4 verschillende behandelingen (alles 6 cyclussen lang):

1) 6 behandelingen met clomid  2) 6 behandelingen met clomid icm iui  3) 6 behandelingen met puregon (of een soortgelijke medicijn)  4) 6 behandelingen met puregon icm iui.

Ik heb dus 25 % kans dat ik dus gewoon verder moet met alleen clomid, maar dat moet ik zowiezo, maar ik heb ook 75 % kans op een andere behandeling. Dat is dus afwachten waarvoor ik ingeloot word. Daar hoef ik dus niet over na te denken, ik doe wel mee. Als ik daar in de toekomst ook andere vrouwen mee kan helpen. Mijn vriend die vind dat ik nog even na moet denken, maar ik heb de beslissing voor mezelf gemaakt. Hij is bang dat het allemaal te veel gaat worden, want het gaat ook betekenen dat ik vaker naar het ziekenhuis zou moeten. Maar ik denk zelf dat ik gek ga worden als ik nog een half jaar moet wachten. Natuurlijk hopen we nog harder dat we die baarmoederfoto niet eens meer hoeven te laten maken en dat ik ipv een mooie echo kan laten maken. Het voordeel van meedoen aan dat onderzoek is dat het geheel vrijwillig is en dat je ten alle tijden ermee kan stoppen. Dus als het te heftig wordt, dan worden de behandelingen gestaakt.

Het is een lang verhaal geworden en het gesprek liep dus een beetje anders als dat ik gehoopt had, maar dit is beter dan niets. Dus over 2 maanden weer ziekenhuisnieuws!

Alle dames die me tot nu toe gesteunt hebben, Heel Erg Bedankt! Zonder jullie steun zou ik het niet redden.

Liefs