Bevallingsverhaal Daan

Nou dames, daar komt ie dan! mijn bevallingsverhaal van
Daan, Hendrik, Martin. 23-07-2012

maandag 23-07-2012 07:00uur.
na thuis een goed en volledig ontbijd van mijn lieve schat gehad te hebben, (de ooh zo slechte broodjes etc. voor mijn suikers haha) zijn we om half 7 van huis weg gegaan. om vervolgens iets voor 7 voor de balie te staan, bepakt en bezakt met onze spullen.

papa was erg nuchter en kalm, mama kreeg toch aardig de bibbers...
nu ging het echt gebeuren, binnen nu en korte tijd zouden wij ons kleine kereltje in de armen hebben!
we werden opgehaald door een verpleegster en naar onze kamer gebracht. daar konden we ons installeren, en werd ik aan het ctg gelegd. om 07:45uur kwam de gyn om mij inwendig te controleren, ik zat nog potdicht. volgens haar kon het dus nog wel even gaan duren, en ik kon maar het beste de tas uitpakken enz. de eerste pil werd ingebracht en ik moest nog een half uur zo aan de ctg blijven liggen. daarna mocht ik gewoon aan de wandel, mits ik in en om het ziekenhuis bleef. we hebben toen samen nog 2x een stukje buiten gelopen. ik had verder niet het idee dat die pillen ook echt wat deden. naast de dagelijkse kwalen had ik verder geen klachten.

11:45uur moesten we weer op de kamer zijn voor weer een inwendig onderzoek, en eventueel nog een pil. ondertussen waren we er wel vanuit gegaan dat ik minstens tot morgen kon blijven, en er verder niet veel activiteit bij zou komen. manlief zou daarom nog even naar huis gaan om wat dingen daar te doen. en dan zou hij s'avonds terug komen met de kinderen. ik vond dat ie toch maar even moest wachten tot nadat de gyn was geweest om te weten hoe en wat... dat was maar goed ook...

natuurlijk kwam mw de dokter later dan afgesproken, en lag ik inmiddels alweer aan het ctg gekoppelt. rond 12:15uur werd ik inwendig onderzocht. mw u heeft al 3cm ontsluiting! heel goed gedaan!
huh??? wat zegt u??? eeeuuuhhh ok en nu???
nu ga ik bellen met de verloskamers of er plek is voor u, en dan hangt het daar vanaf of u vandaag of morgen gaat bevallen..."
eeuuh ok... manlief die eerder die dag nog zo nuchter en rustig was schrok nu toch wel even, en ook bij hem brak het zweet nu even uit!
de gyn kwam terug met de mededeling dat we alle spullen in konden pakken, en we naar boven konden. daar zou zij mij de vliezen gaan breken.

12:45uur, mijn vliezen worden gebroken:
omdat Daan niet was ingedaald, en ook nog eens een overvloed aan vruchtwater had, moesten mijn vliezen gecontrolleerd gebroken worden. dit om het hoofdje op de juiste plaats te houden, en ervoor te zorgen dat de navelstreng niet naar buiten zou komen door de harde stroom vruchtwater.
de gyn zat bij me vlamoes op bed, en een arts assistent stond naast me. terwijl de gyn het hoofdje van daan zo goed mogelijk vast probeerde te houden, drukte de arts ass. an de bovenkant van mijn buik zodat daan niet meer naar boven kon. ik moet zeggen, dit was alles behalve prettig, en het gewroet tussen mijn benen samen met het gedruk op mijn buik zorgde eigenlijk meteen al dat ik weeen kreeg. na een half uur, een paar scheldwoorden van mij, en een man die nu al een beurse hand van het knijpen had waren ze eindelijk klaar. daan zat nog wel heel hoog, maar hij kon er niet meer uit volgens de gyn. ik mocht dus gewoon lopen en op een stoel zitten etc. (jaja lopen, aan de rechterkant stond het ctg apparaat dat aan mijn buik gekoppelt was, en aan de linkerkant stond mijn infuus. hoezo onlogisch)

er bleef telkens vruchtwater lopen, dus er werden wat matjes naast het bed op de grond gelegd en op een stoel. zo had ik toch wat ruimte om te staan, wat stappen te zetten en te zitten.

14:30uur, volgende cm controle:
heel goed gedaan mw! u zit al op de 5cm! euh ok.. net een dik uur in de weeen... dat gaat dus snel.
de weeen waren goed op te vangen, en door me goed te ontspannen had ik een goed ritme gevonden. hierdoor kon ik goed rustig blijven, waardoor de weeen ook goede regelmaat hadden en steeds sterker werden. mijn man ging even een broodje eten, en mijn moeder was onderweg. alles onder controle...

17:00uur volgende cm controle:
nu waren de weeen al behoorlijk pittig. mijn infuus was al even niet meer hoger gezet omdat ze vonden dat ik goede sterke reelmatige weeen had, en het nu ook wel zelf kon (waarom worden die verrekte weeen dan steeds scherper en scherper :s) ruim 7 cm! joehoeee!!!

 op een gegeven moment kreeg ik duidelijke persdrang, ik hield het niet meer! vanaf dat moment waren er alleen nog maar die vreselijke weeen. er zat bijna geen paze tussen, en ik mocht niet persen. ik heb ze weg gezucht als een bezetene! maar ooh wat een verschrikking! ik had volledige ontsluiting maar mocht nog steeds niet persen, omdat Daan nog te hoog in het geboortekanaal zat. indalen had die dus al die tijd niet gedaan.

18:30uur Paniek!!!
o de ctg was te zien dat Daan het heel moeilijk kreeg. bij iedere wee zakte zijn hartslag steeds verder. daar waar een 10 min geleden iedereen te druk was om te komen, stond toen opeens de hele verloskamer vol met arsen. de kinderarts was ingeschakeld, en er stond een gyn klaar in de ok voor een kijzersnede. dit was Paniek! ik kreeg een zuurstofmasker op mijn gezicht gedrukt, en er stond iemand op mijn buik te drukken. hij moest er nu echt uit! de gyn heeft toen de facuumpomp op zijn hoofdje gezet en ik moest persen. ooohh eindelijk! ik mocht persen!

18:44uur. Daan Hendrik Martin is geboren!
door die facuumpomp was Daan er heel snel uit. hij werd meteen op me gelegd, en hij begon meteen te huilen. een mooie apcar score met het cijfer 9. wat een bizar gevoel, Daan die als het ware gewoon uit me werd getrokken. zo appart! wat een gevoel zo'n klein hoopje mens wat bij je word gelegd, wat een emotie! mijn ooh zo nuchtere man die met dikke tranen over zijn wangen helemaal in shock naast me stond, en naar ons kereltje keek. hij was zo vreselijk geschrokken van wat hij allemaal had gezien. en het ging allemaal opeens zo snel. ik snapte op dat moment helemaal net wat er allemaal gebeurde, maar aan zijn gezicht kon ik zien dat het niet best moest zijn geweest. maar hij was er, helemaal compleet en gezond!

mijjn placenta liet ook op zich wachten. dus daar gingen ze weer, drukken op mijn buik, medicatie en de weeen opwekkers weer aan. om 19:29uur was die er eindelijk uit. daardoor moest ik nog en poosje aan de weeen opwekkers blijven, en had ik dus nog steeds weeen. gelukkig niet zo heftig als daarvoor, maar nog steeds behorlijk pijnlijk. rod 22:30uur werd dit eindelijk stop gezet. uiteindelijk zijn we weer naar de kraamafdeling gebracht, nadat ik heerlijk gedoucht had, en in een schoon en fris bed kon stappen.

daan werd meerdere malen geprikt op zijn suikerwaardes i.v.m. mijn zwangerschapsdiabetes. deze waardes waren iedere keer goed en de volgende dag rond 12 uur mochten we naar huis.

daan is inmiddels 10 dagen oud, en hij is een heerlijk tevreden mannetje. we zijn echt helemaal verliefd op hem!

xxx chantal.