21 maanden, en bijna 11!!!

elf jaar geleden had ik een heel ander leven... op een heel andere plek dan waar ik nu ben... in die elf jaar is er heel erg veel veranderd, maar één ding uit mijn verleden koester ik, verzorg ik en laat ik nooit meer gaan... de rest heb ik achter me gelaten.

elf jaar geleden had ik nog vijf dagen te gaan voor ik voor de allereerste keer moeder zou worden... moeder van een heel mooi meisje.

ze werd geboren nadat ik op 11 maart 2001 om 20:15uur mijn vliezen brak. de weeen waren heel goed te dragen tot een uur of 06:00uur op 12 maart. toen vond ik het toch echt niet meer grappig, en ben ik richting ziekenhuis gebracht. om 10:09uur op 12 maart, naar drie keer persen werd nikita geboren. ze was 49cm en 3250 gram. ze was perfect volmaakt! ik voelde me meteen haar moeder en was op slag verliefd op dat inimini wezentje. vanaf dat moment kon ik me geen leven voorstellen zonder haar.

inmiddels is ze al een echte dame, met een volledig eigen wil.

aanstaande maandag word ze alweer elf jaar...

onze milan... wat een boef! hij was afgelopen maandag 21 maanden. over drie maanden is hij gewoon alweer jarig, wat gaat het toch snel! eigenlijk gaat het allemaal veel te snel.

hij klimt en kloutert echt overal op en in, en hij wil het liefst echt alles zelf doen. hij kan zelf de trap op en af, wast zijn handjes bij de kraan en droogt ze daarna af, ruimt al zijn speelgoed zelf op en wil overal mee helpen. stofzuigen, afstoffen, was in de machine, de faatwasser in of uit pakken en met het eten koken. hij is dol op tekenen...

op schommelen,

en op zijn vriendjes,

milan telt inmiddels tot drie, ééhh teeee diieee!! hihi, hij zingt mee met alle muziek die hij hoort. (krijg je met een vader als dj he ;-) ) en danst heel graag met mama. van frachtwagens, bussen en trekkers word die helemaal wilt, en dieren vind die geweldig. onze arme hond daisy heeft het maar te doen met hem. gelukkig is onze meid ook dol op milan, en als ze er geen zin in heeft loopt ze gewoon weg. milan weet inmiddels dat de restjes die hij over heeft niet op de grond mogen. hij loopt netjes met zijn bordje naar de voerbakken, en gooit het daarin. en dan roept ie daisy. deeetiee!!! (en klapt in zijn handjes) milan is dol op kusjes geven en knuffelen, en dan het liefst met de mond los en de tong naar buiten :P

afgelopen vrijdag is milan voor de allereerste keer naar de kapper geweest,

ik had verwacht dat het een heel karwei zou zijn om hem te knippen, maar milan vond het maar wat interressant! natuurlijk zat ie niet stil, en is het allemaal niet even recht. maar hij heeft een mooi stoer stekel kapsel.

samen met papa net terug van de kapper. best wel indrukwekkend allemaal hoor mama!

tot zover de update, ik kan nog wel uren doorgaan over mijn schatten hahahahahaa!

tot snel dames, xxx chantal.