Misselijkheid kent geen tijd...
zo zit ik aan een heerlijk uitgebrijd zelf gebrouwen broodje gezond, en geniet ik er met volle teugen van... en zo omarm ik mijn allerbeste vriend, de wcpot! bij mij geen ochtendmisselijkheid, nee bij mij komt dat wanneer het er zelf zin in heeft :s of ik nu thuis ben of in de winkel loop. eindelijk lekker slaap, of net aan tafel zit voor mijn bordje warme eten. het komt gewoon wanneer het er zelf zin in heeft, geen discussie mogelijk...
onze milan snapt al helemaal dat mama eigenlijk helemaal niet zo'n zin heeft om te knuffelen met die witte pot, en komt me dan ook regelmatig een klopje op de schouder brengen als het weer eens zover is... ooohh mama baahhh... ja schat heel bah... maarja mama houd het niet tegen helaas...
zo zie je maar weer, het leven van een zwangere gaat niet over rozen, en toch doen we het met volle overtuiging en heel veel liefde. het eerste wat er in me opkomt als ik weer eens lekker heb "geknuffelt" is, zal het goed gaan met mijn kleintje? voelt hij/zij zich wel fijn? schaad dit mijn wondertje niet? moederliefde noemen ze dat... ook dat kent geen tijd ;-)
xxx chantal.
reacties (0)