Onvoorwaardelijke liefde...

ik zit in de tuin met de zon op mijn gezicht, er waait een heerlijk briesje langs. vogels vluiten, kinderen spelen op straat. het is zaterdag en er is niet echt iets wat we echt moeten dus hebben we een dag waarop we gewoon lekker gunnen genieten van elkaar. mijn dochter, mijnallereerste onvoorwaardelijke liefde... met haar prachtige blonde haren en haar mooie lijf dat langzaam veranderd in dat van een jonge vrouw... ze is net uit bed en kruipt net als dat hele kleine meisje dat ze ooit was dicht tegen me aan... goedemorgen mam, ik heb heerlijk geslapen jij ook? ik ook schat... en zo zitten we samen even heerlijk samen in de zon.

mijn lieve nikita, heerlijke rode wangen van de zon 

mijn dochter is mijn eerste onvoorwaardelijke liefde. door haar heb ik zoveel geleerd. door haar weet ik wat echte liefde is. met haar kan ik lachen en huilen, ruzie maken en boos zijn. gek doen en grappen uithalen. zij is mijn eerste... mijn alles....

mijn aanstaande die me onderaan de trap voor het eerst in mijn trouwkleding ziet...

mijn man komt buiten met twee koppen koffie voor ons en thee voor nikita. ook heeft hij heerlijke broodjes en jus de range op een dienblad. mijn tweede liefde.... mijn man die ik nu vijf en half jaar geleden leerde kennen via het intenet. wat begon als een cyber vriendschap groeide al heel snel uit tot een ziels verbintenis. er zijn geen woorden nodig tussen ons, we begrijpen elkaars blikken... de afstand van 88 kilometer werd anderhalf jaar lang ieder weekend en vakantie overbrucht alsof die niet bestond, iedere dag elkaar spreken dat moest, anders was de dag niet compleet. nu naar vier jaar samen te wonen en inmiddels ook getrouwd te zijn kan ik zonder enig gevoel van twijfel zeggen dat ik echt nooit spijt heb gehad van mijn beslissing om alles wat ik had achter te laten en om samen met mijn meisje bij mijn tweede liefde te zijn. hij is het deel dat ik miste... hij laat mij zien wat echte liefde is... hij maakt mij compleet...en ik hem... hij is de grote liefde van mijn leven, hij is mijn allerbeste vriend, mijn maatje.. de vader voor mijn dochter, want dat is hij. zij is zijn dochter in iedere betekenis van het woord, en hij is haar papa... papaliefde... 

mijn lieve man arjan en onze hond daisy. samen aan het bier ;-)

de broodjes, koffie, thee en jus staan op tafel, en samen beginnen we ons ontbijt.... door de babyfoon klinkt gebrabbel... onze zoon wordt wakker. hij heeft het langst geslapen van ons allemaal, zoals wel vaker. mijn zoon milan nu ruim tien maanden oud... mijn derde onvoorwaardelijke liefde... de compleetmaking van mijn bestaan... de bekroning van de liefde tussen mijn man en mij... een volledig bewuste zwangerschap met al zijn vreselijke kwalen en dat drie keer zo erg... een bevalling vol met angst en pijn... een vreselijk angstig moment toen ze mijn zoon in mijn armen gaven en hij niet huilde... zo grouw en slap als die was toen hij eindelijk werd geboren... het geluid van zijn eerste huiltje was magisch... zo snel als hij opknapte en helemaal mooi roze was... de geur... dat kleine wondertje dicht tegen me aan... de trots die te zien was (en is) in de ogen van zijn vader... en de onvoorwaardelijke liefde die zijn zus voor hem heeft... mijn zoon... onvoorwaardelijke liefde...

milan 5 minuten oud.

milan een week oud

nikita en milan. de foto zegt genoeg denk ik...

mijn onvoorwaardelijke liefdes zijn de zin van mijn bestaan... samen beginnen wij deze dag met een gezamelijk ontbijt in de zon met een heerlijk briesje... we genieten van elkaar... er is niets zo onvoorwaardelijk als de liefde van een ouder voor zijn of haar kind... ik koester dit soort momenten want ik weet hoe hard het leven kan zijn... nu ikzelf niet goed in mijn vel zit, er veel moet gaan gebeuren om hieraan te werken ben ik me heel bewust van de rijkdom om mij heen. deze onvoorwaardelijke liefde maakt de zin van mijn bestaan....