Gaan we je morgen welkom heten?

Wat een ontzettend spannende tijd is dit. 38.5 weken zwanger en een kleine acrobaat in m'n buik.
Ook wel een tuimelaar genoemd. Woensdag was ik bij de gynaecoloog voor een groeiecho en ons kindje had zich ipv in de geboorte houding in dwarsligging geplaatst.
Ze probeerde het nog te draaien. Maar helaas dat is niet gelukt. Vorige week lag het in stuit en bij de draaipoging weer klaar voor de bevalling. Alleen nog niet ingedaald.
Nou ja dat hoeft ook niet met een 4e kindje en schijnbaar heb ik een heel zwembad in m'n buik want deze houdt van koppeltje duikelen.
Echter geeft dat natuurlijk wel spanning voor de bevalling. Want als ik weeen krijg of m'n vliezen breken dan kan het kindje verkeerd liggen en moet ik voor een spoedkeizersnede.
En dus moet ik morgen (Vandaag) naar het ziekenhuis.
Waarschijnlijk gaan ze het goed draaien. Als de kleine dat niet al heeft gedaan. En dan de vliezen breken en inleiden. Als ik al iets ontsluiting heb
En anders wordt er een ander beleid gemaakt voor geplande keizersnede of inleiding.
Heel spannend allemaal dus.

Nu nog even genieten van het getrappel want dat is er straks niet meer.
Toch vond ik dit ondanks weining klachten de lastigste zwangerschap. Eerst met de spanning van 6 vruchtzakjes waarvan we gelukkig 1 gevuld hadden en tot dit wondertje uitgegroeid is.
De placenta die voor ligt en ik daardoor de baby weinig tot niet gevoeld heb. En de angst van wat er mis kan gaan helemaal na 2 miskramen. Vertrouwen in m'n lichaam heeft wel een opdonder gehad hierdoor.
En me overgeven en binden aan dit kindje heb ik hierdoor niet echt gedurfd.
Wat fijn als ik het in m'n armen kan sluiten mag voeden en echt mag weten dat het goed is.
Maar eerst bevallen........ En dat wordt nog spannend hoe hert verloop daarvan zou zijn.

♥️