Ik heb een wat nare week achter de rug, het is zaterdag begonnen op het 40 jarig huwelijksfeest van mijn ouders. Er kwamen een heel aantal mensen die ik niet zo vaak zie, en ook familie die ik sinds de zwangerschap nog niet had gezien... Er kwamen vrij veel reactie' s op ons vierde kindje. Het grootste deel was niet erg leuk. Ik kon ze voor deze dag vrij goed naast me neerleggen, ze kwamen 1 voor 1 en dat was te handelen, maar nu bleven ze komen. En als klap op de vuurpeil kwamen mijn oom en tante binnen met hun volwassenzoons, en klein kinderen. Ze hadden een tas en een cadeau bij voor mijn ook zwangere nichtje(eerste kindje). Super leuk, maar de opmerking die volgde een stuk minder, namelijk : ja Catheleine en voor jou hebben we DUS niks. Dat kwam zo hard binnen. Zo wie zo mijn plaats in de familie, en het niet welkom voelen van ons kleine manneke in mijn buik... Ik heb me groot gehouden daar maar eenmaal thuis ben ik een nacht en de zondag blijven huilen. Allerlei nare gevoelens kwamen binnen. Verstandelijk kan ik alles goed plaatsen maar gevoelsmatig is het naar en blijft het zo nu en dan erg pijn doen... Begrijpt iemand mij? Hier heb ik het idee van niet namelijk. Ik ben blij met dit kindje en daar gaat het om, hij is meer dan welkom, en ik kijk enorm naar hem uit. Ben zo verliefd op hem net als op de ander drie moppie's. Jammer is wel dat vier kinderen in de samenleving best negatief bekeken wordt.
Nou ik klaag wel raak vandaag, maar was even nodig...
reacties (0)