7 weken
Vandaag 7 weken en de misselijkheid neemt echt toe nu, als ik hoest heb ik braakneigingen en als ik iets naars ruik ook. ik functioneer nog maar soms kost het me enorm veel energie. Soms helpt wat eten wel andere keer niet, ik merk wel dat moeheid heel erg mee speelt, vandaar de avonden en namiddagen niet fijn. Maar wil niet klagen, want het is allemaal voor dit prachtiger wondertje.. Woensdag echo, Stan kan niet mee dus ik hoop dat Judith mijn vriendin mee kan gaan. Ben bang dat als het niet goed is ik me alleen erg onnodig alleen zal voelen. Het bloeden lijkt nu gestopt, afkloppen, want dat maakte me zo onzeker. Gisteren is moeders voor moeders geweest, een knal positieve test in handen weer, hihihi. Ben vandaag begonnen met opvangen, stiekem elke keer boven, want de kinderen weten van niks, en ook familie nog niet. Stan is nu in Memphis en iMix hem enorm, even een arm een lief woordje even klagen, even leunen. Maar Girl power. Morgen mag ik werken, is zie er enorm tegenop. Ik werk in de zorg en er komen nogal wat geurtjes voorbij, en tussendoor eten en drinken gaat ook niet... Maar we zien wel hoe het gaat, wellicht valt het ook mee..
reacties (0)