Morgen,
Oh wat voel ik me naar..
Het is weer Augustus, en dus is mijn man net vertrokken naar schiphol om naar Amerika te gaan. Ik vind dat zo vreselijk, ik mis hem al voordat hij weg gaat en ben al helemaal op van de zenuwen van de laatste dagen..Doodmoe... Het is zijn werk en dat weet ik ook heel erg goed, maar ik zou zo graag willen dat hij niet naar Amerika hoefde 2 keer per jaar.. Ik ben heel erg onzeker als hij weg is over mijn cappaciteiten als moeder.. Kan ik het wel allemaal alleen met drie kinderen, doe ik het wel goed, wat moet ik doen en wat moet ik niet vergeten? Als er nu maar niks gebeurt, zowel met mijn man de kinderen en met mij... Mijn man is echt mijn maatje, we doen na genoegen alles samen, wat we niet samen doen is werken, en af en toe ga ik alleen met een vriendin wat leuks doen en naar de paarden ga ik alleen. Nu is hij dan een poos weg en ben ik heel mijn steun en toe verlaat kwijt. Ik vind Amerika zo ver weg, dat is ook zo beangstigend voor mij. Bah ik ben even helemaal uit het veld geslagen..
Ga nog even op bed rusten tot de kinderen wakker worden,
Hoop dat de dagen zonder mijn mannetje zo voorbij zullen zijn...
Liefs Catheleine
reacties (0)