18 weken

Wat jij voelt is zo normaal he! Ik denk dat ik dat straks ook ga hebben. Logisch na 6 jaar ellende, hopen, wachten, duimen en ga zo maar door. Voel je vooral niet schuldig, het is zo normaal. Komt allemaal goed, geloof me maar!
Xxx

Ik denk dat je wel blij bent, maar niet blij durft te zijn. Voel je dus niet schuldig, je maakt het allemaal driedubbeldwars goed als hij er is!

PS: SUPER dat je kind het allemaal zo goed doet!! Dat is het belangrijkste!!

Is echt niet gek hoor, schaam je niet!! In jouw geval is het helemaal volkomen begrijpelijk want bewust of onbewust is er de angst dat het toch niet goed zal gaan. Ik ben ook 9 mnd niet blij geweest en zelfs toen mijn kindje er was, heeft het gevoel moeten groeien. Maar vroeg of laat komt het, dat is in ieder geval zeker!
Mijn kind is het mooiste wat me is overkomen en we zijn heel erg gek op elkaar.

Mij is tijdens mijn zwangerschap voorgesteld om naar een psych te gaan, wat ik echt vette onzin vond en dat was het ook. Eigenlijk ken ik niet een vriendin die op een roze wolk heeft gezeten, serieus. De een was blijer dan de ander, en sommigen hadden er helemaal geen gevoel bij. Niks is vreemd. Daarbij moet je ook niet vergeten dat je hormonen ook veel invloed hebben (en voorlopig houden), dus die bepalen ook deels je stemming. Ook dat verschilt bij iedereen.

No worries!! Voel je niet schuldig. Er zijn meer dan genoeg redenen om je te voelen zoals je je voelt en het is helemaal niet erg. Ook niet naar je kindje toe, die houdt toch wel van je.

Had net een heel verhaal getypt en klik per ongeluk op verwijder, pfff wat een doos. Nou ik ga nog een keer mijn tekst proberen te typen...
Ik lees al veel positieve reacties, maar wil toch ook graag nog reageren. De 'maatschappij' en met name vrouwen onderling hebben vaak meningen over hoe jij je moet voelen en gedragen in bepaalde situaties. Maar feit blijft gewoon dat iedereen anders is. Ik ken meerdere vriendinnen die ook niet op een roze wolk zaten tijdens hun zwangerschap en echt niet omdat ze niet blij waren. En zeker als je al zo lang die wens en hoop hebt en te veel teleurstelling en verdriet hebt moeten doorstaan. Dat draag je toch met je mee. Dat merk ik zelf ook. Ondanks ik mijn kindje wel al goed kan voelen, raakte ook ik vanochtend in paniek. Ik voelde hem de hele ochtend niet en zat half te janken op het toilet op kantoor. Ik was het liefst direct weggegaan en naar de VK gereden om het hartje te horen, maar kon me nog beheersen. De angst dat het toch nog misgaat zit er toch nog in. En zal waarschijnlijk zo nu en dan de kop op steken. Je doet het gewoon goed meis. Je bent niet raar of wat dan ook. Het is gewoon heel begrijpelijk en wie dat niet begrijpt, nou ja, het zij zo. En bij twijfel, bel je VK. Ook daar zijn ze voor.

Weet je, het is geen 'onwil' om blij te zijn, het is waarschijnlijk eerder dat je zo vaak blij bent geweest om weer teleurgesteld te worden dat je nu bang bent om blij te zijn (zei de polderpsycholoog Sorry hoor, ik moet niet pretenderen dat ik weet hoe je je voelt, komt beetje raar over dit..)
Ik ben erg blij voor je dat de baby 'het nog doet' en ik hoop van harte dat je op een gegeven moment misschien wel een klein beetje roze wolk mag gaan zien.
Dikke knuffel & XXX

Komt goed meis! Heb vertrouwen in je lichaam en je kindje. En als je het over een paar weken gaat voelen is dat gevoel helemaal weg. Nog ff volhouden. X

Voor mij is het ook weken geen roze wolk geweest... Die begint nu een beetje te komen. Maar denk ook dat het niet erg is. Ben wel super dankbaar dat ik zwanger ben maar het blijft onwerkelijk. Echt voelen doe ik het ook nog niet misschien dat het dan wel meer zou zijn.
Probeer je je er niet te druk om te maken. Komt allemaal goed. Wel fijn dat je dit kan bespreken met je vk!

oh lieve schat, je moet je echt niet schamen dat je (nog) niet helemaal kan bevatten dat het echt waar is dat je zwanger bent. Het is zoooo logisch na wat je allemaal hebt doorstaan. Weet je, je kindje is er, het is nog lekker binnenin je. Het enige wat je hoeft te doen is er voor zorgen. En dat je er nu niet van kunt genieten is vooral voor mensen om je heen misschien onbegrijpelijk, maar je kindje merkt daar niets van. Dat is gewoon helemaal happy in je buikie aan het trappelen. Take care! Het komt echt goed hoor , ook met die blijdschapsgevoelens.

Fijn dat alles weer goed is! En maak je gevoel of twijfels bespreekbaar. Ik vind het ook heel logisch dat je je blijdschap en het genieten nog wegdrukt. De angst overheerst nog denk ik. Hopelijk ga je snel positieve gevoelens ervaren en mini voelen. Het is zo bijzonder en maar zo kort. Succes meid!