De punctie en vervolg

Gister had ik maar een klein stukje geschreven, omdat ik na het schrijven van mijn blog ineens alles kwijt was wegens een storing. Maar nu ben ik weer vrolijk aan het werk (pauze) en zal wat uitgebreider schrijven.

Zoals gezegd de punctie was pijnlijk. Het voelt alsof iemand met een scherp voorwerp binnen in je zit te prikken op een beurse plek. Au! En daarna blijft de pijn ook aan. Nu voel ik het nog (maar een stuk minder). Na de punctie werd ik op een uitrustkamer gelegd, maar van rusten was weinig sprake want er lagen nog meer mensen en er werd geschoven met bedden en gepraat. Ik wilde alleen maar slapen. Ik had ook voor de punctie een soort slaapmiddel gekregen. Mijn man ging ondertussen naar het AMC om de eitjes weg te brengen. Toen hij terug was konden we naar huis.

Thuis meteen mijn bedje ingedoken en lekker geslapen. s'Avond kon ik gelukkig wel eten en op de bank zitten.

Ik vind het wel een raar idee dat er 3 dagen uit de zwangerschap worden gehaald; dat de bevruchting 3 dagen in het ziekenhuis gebeurd. Vrijdagochtend ga ik dus bellen en hoor ik hoeveel er bevrucht zijn en wanneer de terugplaatsing is. Dat kan dus ook vrijdagmiddag gebeuren.

Ik hoop dat er 2 bevruchte eitjes zijn en die allebei teruggeplaats kunnen worden. Dit ga ik morgen wel even vragen, want ik wil er 2 voor meer kans. Ik hoop namelijk niet dat ik nog zo'n punctie hoef mee te maken, dat dacht ik gister toen ik in de uitrustkamer lag. Maar ja, een dag later ben je de pijn bijna al weer vergeten. Zo schijnt het ook te gaan met de pijn van een bevalling.