Een teken?

Ik wilde jullie nog even het verhaal vertellen van onze eerste IUI, het is best grappig...

Zaterdagmiddag onderging ik een follikelmeting. Ik bleek twee eitjes te hebben, eentje van 16,7 mm en eentje van 15,8. De gynaecoloog zei dat ik diezelfde avond (zaterdagavond) mijn Pregnylspuit moest zetten om 23.30 uur. Ik vertelde hem dat ik er op de heenweg achterkwam dat ik mijn tasje van de apotheek niet in de auto zag staan en bang was dat ik hem verloren was (bovenop mijn auto laten staan bij het instappen?). Maar het kon ook zomaar zo zijn dat het nog op de keukentafel stond.... Voor de zekerheid schreef hij een nieuw receptje, dan kon ik alsnog voor 18.00 uur de Pregnyl halen, mocht ik het ook verloren zijn. Ik kwam thuis en gelukkig... het tasje stond op de tafel! Hehe... nou om 22.00 uur ging ik toch maar even alles klaarleggen voor the big injection... ik haalde alles uit het tasje... ik had spuiten, maar vond toch echt geen ampul of doosje met de Pregnyl... PANIEK!! Bleek dat ze het me ook nooit hadden meegegeven een week geleden (bij de Puregon spulletjes)...tja, wist ik veel hoe dat er nu allemaal uitzag... ik ging er gewoon vanuit dat ze me alles hadden meegegeven. Nee dus. Ik belde de huisartsenpost van het ziekenhuis en vertelde het hele verhaal. Wat een heerlijk ziekenhuis! Ze zouden kijken in de apotheek (die eigenlijk dicht was) om daar nog een Pregnyl pakketje te scoren. De assistente stelde me gerust, ik hoefde niet bang te zijn dat ons hele IUI in het water zou komen te vallen (wel in het vruchtwater hopelijk dan haha).

Om 23.00 uur zat ik in de wachtkamer en een van de assistentes bood aan de spuit voor me klaar te maken en me de injectie toe te dienen... goed zo, want ik zag toch wel wat op tegen het mengen van het poeder en de vloeistof. De injectie was wel goed voelbaar, maar niet echt pijnlijk. Opgelucht dook ik een uur later mijn bedje in!

Maandagmorgen had ik alles goed voorbereid. Dochterlief had ik al in de auto gezet, de ramen gekrabt, de motor draaide. Ik had het potje aan manlief gegeven en ik bleef buiten wachten... hoe romantisch hahahaha... Hij gaf het door het keukenraam naar buiten en ik hield het potje liefdevol warm in een muts van onze dochter. Dochter afgeleverd bij opa en oma en HUP door naar het ziekenhuis. Om half 12 lag ik met mijn benen in de houders en maakte de gynaecoloog de spuit klaar. Helaas was de 'opbrengst' van de sperma teleurstellend (vrees dat het door de tijdsdruk kwam... arme man van mij), maar 1 miljoen snelle zwemmers... maar goed, je hoeft er maar 1tje te hebben die zich een weg baant door de eisschil nietwaar? Gelukkig heb ik twee eitjes, dus de kansen zijn wel iets beter, maar aan haar reactie te horen, hoefden we niet te rekenen op een geslaagde poging, ze begon doodleuk al over de 'volgende behandeling' en wanneer die dan zou kunnen plaatsvinden. Ach... het was al een hele ervaring en ik ben blij dat we het twee dagen ervoor ook nog samen leuk hebben gehad tussen de lakens, wie weet zaten daar wat meer snelle zwemmers in! Bovendien moeten die zwemmers van maandag niet zeuren, ze hoeven het hele traject inclusief hindernissen van vagina tot baarmoeder al niet meer af te leggen.... dat scheelt toch snel een reis van een dag of 2. Nou goed. Ik heb amper bijwerkingen, een beetje slaperig en af en toe wat zeurderige steekjes op 1 plek in mijn baarmoeder. Ik ben verder lekker vrolijk en doe gewoon de dingen die ik doe... met mijn ogen dicht :-))

Over pakkumbeet een dag of 11 zullen we het merken, oh... en de gynaecoloog zei ook nog even terloops dat het zeker geen zin heeft op of direct na mijn NOD een zwangerschapstest te doen, dan zou je een vals positieve kunnen krijgen... je moet zeker nog 4 dagen wachten nadien! Aaaargh... zowat 3 weken dus!!

Nou, we komen de tijd wel door hoor, ik heb tenslotte al 22 rondes achter de rug, ik geloof het pas als ik me kotsend en met mega gegroeide borsten, met een magistrale reuk en tollend van duizeligheid door het leven sleep tegen die tijd, dat het MISSCHIEN wel raak zou kunnen zijn. Vooralsnog houd ik alle kleine symptoompjes op de bijwerkingen van de hormonen...

De titel van dit blog is 'een teken?' daarmee geef ik dus aan, dat het wel erg toevallig is dat ik dacht dat ik het tasje verloren had, daarom een nieuw recept kreeg, dat later ook nog eens nodig bleek terwijl ik niet wist dat er geen Pregnyl in het tasje zat! Anders had ik het (zonder recept) ook nooit meegekregen en zeker niet op een zaterdagavond om 23.30 uur! Een teken van boven misschien ? :-)

Hasta la vista, I'll be back!