Testverslaafd...

Ik denk dat menig (aanstaande) moeder zich hierin herkent. Testverslaafd...

Telkens denk ik... nee... wachten tot je overtijd bent (en in mijn geval weet ik dat nog amper omdat mijn cyclus pas vorige maand weer is gestart na TWEE JAAR). En toch doe ik het. Ik ga naar het Kruidvat, koop weer 2 x 2 testen voor 5 euro en sta dan weer te "druppelen" in de wc (manlief weet van niets want ik durf hem niet te vertellen dat ik toch wel erg nieuwsgierig ben...). Al die berekeningen die je kunt maken op internet... 28 dagen cyclus dan had ik mijn ovulatie dan en dan... en toen ja.. toen had ik echt het gevoel dat... pffff...Misschien omdat het bij ons de eerste keer gelijk raak was (bij Jazz), "verwacht" ik ergens dat het deze keer weer zo is, natuurlijk nergens op gestoeld. En "denk" ik ook steeds dat ik hetzelfde gevoel had als bij mijn eeste zwangerschap, ZO erg dat ik anderhalve week ZEKER wist dat ik zwanger zou zijn. De testen blijven negatief. Ik vrees dat het in mijn bol (eh... baarmoeder) is geslagen.. dat ik gewoon weer normaal moet doen (zoals anders)! Ik ben eigenlijk helemaal nog niet zo 'bezig' met een zwangerschap (sterker nog, misschien ben ik ook wel angstig... hoe moet dat met werk? En opvang? En ons huis?..) en TOCH ga ik steeds maar weer testen. Tja... ik ben bang dat in deze tijd je gewoon teveel "vooraf" kunt berekenen, met als resultaat dat je dus ook te berekenend wordt. Ik wil dit eigenlijk niet, laat het gebeuren als het gebeurt. Als ik weer ongesteld wordt, ga ik GEEN testen meer in huis halen en vooral geen berekeningen maken. Ik ga gewoon genieten van ons samenzijn, mijn rust (slaap) en het leven. Ik kan me voorstellen dat als je al heel lang bezig bent, je onzeker wordt, je de zgn. 'Ovulatietesten' gaat doen en temperaturen etc. Ik begrijp dat natuurlijk. Ik spreek het nu met mezelf af. NIET DOEN. Loslaten en dan komt het als het komt. Makkelijker gezegd dan gedaan ;-)