2013

2013......

wat een jaar. vorig jaar zeiden mijn man en ik tegen elkaar om 12 uur: volgend jaar zijn we niet meer met zn tweeen. in debuik of uit de buik. op dat moment wisten we niet eens of dit ooit een realistisch beeld zou zijn. we zaten vol in de medische molen met een open toekomst. en nu een jaar later ligt een prachtig prinsesje van alweer 9 weken boven door al het geknal heen te slapen. iets wat we nooit hadden gedacht alleen gehoopt. het was een jaar met pieken en dalen. een overstiulatie 31 december en er was weer een maand weg gegooid. febrarie was het dan eindelijk zo ver. we hadden een ei! oms eerste echt ei! onze eerste echt kans op een zwangerschap. 27 februari veel te vroeg had ik al een positieve test in handen! wat een wonder. op 12 maart hoorden we voor t eerst het hartje en werden we ontslagen uit t ziekenhuis en mochten we ons voegen bij de normaal zwangeren bij een verloskundige. wat heerlijk was dat. de zwangerschap verliep op roletjes. geen kwaaltjes en geen extra kilo's. wel jammer dat bijna niemand tothet moment van bevallen zag datik zwanger was. ineens werdik ziek. nog vvoor mn verloff. een spannende tijd. elkedag naar t ziekenhuis. weer scans en metingen. medicijnen die telkens opgehoogd moesten worden. en toen bij 36,5 week werd ik opgenomen. en het verlossende woord we gaan je inleiden. dat werd nog een dag uitgesteld vanwege de vele babys die werden geboren en er geen personeel was. precies met 37 weken na een bevalling van 6 uur. van infuus aanleggen tot laatste wee kwam op 21 oktober onze prachtige dochter ter wereld. wat een prachtig meisje! en wat een vechtertje. na een paar dagen mochten we naarhuis. heerlijk genieten. ze doet t zo goed.helaas ging de borstvoeding niet zoalsik gewild had.na 3 weken hebben we samen met delactatie deskundige van het willamina kinderziekenhuis besloten te stoppen en verder te gaan met de fles. ondanks dat ik het gevoel had dat mijn lichaam mij weer in de steek liet. geeft dit veel rust. en kunnen we meer genieten. 5 weken na haar geboorte gingen we op nacontrole bij de verloskundige. het zou een afsluitend gesprek zijn met de laatste controles.daar kwamen ze erachter dat ik eenbuitenbaarmoedelijke zwangerschap had van 2-4 weken. en hop totaal verdwaast gelijk naar het ziekenhuis. omdat ik maar 1 week vloeiing had was het allemaal mogelijk. ik was totaal van de kaart. hoekan dit? ik kan niet natuurlijk zwanger worden....er is maar 0,1% kans. in t ziekenhuis konden ze niet goed zien ofhet wel echt in de eileider zit omdat ik geen pijn had. dus 3 keer bloedprikken vol onzekerheid. helaas groeide het hcg niet meer. maarik kreeg ook geen pijn. de gyno zei dat t blaasje in de uitgang van de eileider zat en wilde eerst proberen met de pil en een bloeding om allesweg te krijgen. en niet gelijk curetge toe te passen. totaal in de negeer stand hebben we dit ondergaan. we waren er totaal niet mee bezig voor een tweede en wilde genieten van ons princesje. op het moment dat de bloeding kwam had ik het wel even moeilijk, toen inhet ziekenhuis het verlossende woord kwam dat t schoon was. was t ook goed zo.even watlanger rust. want 9 maanden tussen je 2 spruitjes is misschien wel wat weinig. toen volle moed naar kerst. ikwerd erg ziek en ons pricesje moest zelf 3 dagen naar mn ouders omdat ik niet voor haar kon zorgen met de zware medicatie. net voor kerst was ik beter, helaas werd mijn man toen erg ziek. zwaar ontstoken ogen en zware griep. hij heeft kerst compleet in bed doorgebracht. onze eerste kerst als gezin liep in het water. en al die tijd toch wel de angst dat ons pricesje ook besmet zou raken. ontstoken oogjes of agina zijn niet de fijnste dingen voor zo'n heel kleintje. gelukkig in het bij niezen en kuchen gebleven. nu oudjaaarsdag ziet het er een stuk beter uit. ik ben nog een beetje hees en heb nog was last van mn keel. manliefheeft nog een beetje prikkende oogjes, maar ons lachende princesje doet alles vergeten! we gaan er een fantastische avond van maken. met veel olibollen omdat ik toch geen zwangerschapskilo's heb! hahahaha

een heerlijk 2013 dat mijn alteid bij zal blijven. alteid herinnerd.ons leven voorgoed veranderd. maar op zo'n mooie en heerlijke manier.

we weten niet wat 2014 zal brengen, hopelijk veel moois en goeds. er mogen bergen inzitten, want die maken je sterker en weizer voor later.

iedereen eenheel goed, liefdevol, gezond en wonderlijk 2014. laat nooit je dromen weggaan en blijf alteid hopen.

liefs ons xxx