Onzeker

Over 2 weken mogen we eindelijk beginnen met icsi nr 2.
De rubella uitslag was deze keer gelukkig positief! Dus genoeg antistoffen.

Ik hoor m'n man er niet zo over maar ik ben er alweer veel te veel mee bezig. En niet op de meest positieve manier. Ik ben zo bang dat wij nooit zwanger zullen worden. Ik krijg t ook maar niet uit m'n gedachten. Ik ga er eigenlijk al vanuit dat t nooit zal lukken bij ons. Mijn gevoel zegt ook ergens dat wij nooit papa en mama zullen worden.
Mijn man is daar wat anders in. Die vraagt/zegt dan ook tegen mij dat als ik dat zo denk en voel waarom ga je/wij er dan toch mee door.
Hier heb ik geen antwoord op anders dan, dan kan ik zeggen dat ik al die tijd gelijk had en kan ik mezelf nooit kwalijk nemen dat we t niet geprobeerd hebben.
Ben ik de enige die dit gevoel heeft?

Ik zit elk vrije momentje op internet op zoek naar.. Ja naar wat.. Naar van alles. Mensen waarbij t na zoveel jaren nog wel lukt, naar redenen waarom het niet lukt, naar de oorzaken van het eventueel niet doordelen van embryo naar dag 5. Ja idd.. Eventueel.. Ik word zo gek van mijzelf.
Nu al uit gaan van t slechte of noem het voorbereid zijn... Ik weet het niet.
Zelfs al gezocht naar wat alternatieve dingen zoals paragnosten, maansteen.. zucht. Je probeerd op een gegeven moment van alles.

zou het 6e jaar ons jaar worden?? Ik hoop t zo :(

505 x gelezen, 1

In Overig

reacties (0)


  • Waterman87

    Oh, wat is het ook rot en triest... Afleiding zoeken, soms in extremen, hielp soms. Ik zicht het vooral in de quality time met m'n man, ging m'n nagels lakken, hardlopen, schoonmaken, dat soort dingen. Alles om maar niet eraan te denken en om dat verdrietige en machteloze en lege gevoel weg te drukken. Ik blijf voor je hopen!

  • si78

    Wij zijn na 6,5 jaar proberen toch nog spontaan zwanger geworden.mwe hebben 10 keer iui gedaan en toen ivf in beeld kwam ben ik op de rem gaan staan. Dat was een brug te ver voor mij. Ik ben met alle hormonen gestopt en ben overgestapt op Chinese kruiden. Die waren bedoeld om een natuurlijke cyclus op gang te brengen. Na 7 maanden ben ik toen spontaan zwanger geworden. Misschien is een pauze na de komende icsi niet slecht voor je lijf, je hoofd en je rust. Ja je bent al lang bezig en ja al veel langer dan je wilde. Jaar toch, je bent 31, das nog heel jong in feite. Ik ben straks 37 als ik mama wordt. Probeer het een heel klein beetje los te laten. Ja ondoenlijk ik weet het, maar richt je op je partner, onderneem leuke dingen want datnkindje gaat er echt wel komen. Hou vertrouwen! Veel sterkte en wijsheid toegewenst!

  • roosje72

    Lieve schat, ervan uit gaan dat het misschien nooit zal lukken is puur zelfbescherming. Alleen helpt t niet. Niets kan je voorbereiden op het ergste, probeer het wat los te laten, hoe moeilijk het ook is. Ik doe het ook hoor, ik ben er ook steeds mee bezig. De laatste ronde trouwens was ik er veel minder mee bezig, en ineens raak, alleen het was niet goed. Zoek heel veel afleiding, zeker na de punctie, probeer de dag waar je zit te vergeten. Als je dat lukt, krijg je er wat rust in.