Vol verwachting klopt mijn hart!

Woensdag 11 mei was het eindelijk zover...vol verwachting klopt mijn hart! Onze groot klein lief beertje viert zijn halve verjaardag. De voorbereidingen voor deze bijzondere dag zijn al lang geleden begonnen! Speciale baby voedingsbakjes in verschillende maten, een babyvoeding foodprocessor inclusief accessoires en diverse babykookboekjes zijn besteld...zijn eetstoeltje die al voor zijn geboorte was gekocht, wordt door Papa en Opa uit Jamaica in elkaar gezet en een paar dagen van tevoren maak ik een hapjeskalender, zodat ik fruit en groente zo gevarieerd mogelijk kan aanbieden en er rekening hiermee kan houden als ik boodschappen doe.

Iedere dag mag A’dean (tot zijn grote verontwaardiging) voor 5 a 10 minuutjes in zijn eetstoeltje...repeteren is een ‘must’ voor een zo ‘vlekkeloos’ mogelijke première. Het gaat met de dag beter en ik word steeds benieuwder en ongeduldiger naar het eerste hapjes dag. Wanneer je ergens naar uitkijkt, lijkt de tijd voorbij te kruipen. Rohan merkt op dat ik nog enthousiaster lijk dan A’dean zelf (hoe komt hij daarbij?!)...alsof ik zelf persoonlijk mijn eerste hapje mag hebben.

Batterijen van de camera zijn opgeladen, zijn stoeltje staat al buiten, inclusief zijn tuitbekertje water...op het menu van die dag staat worteltjespuree.  Een lieve mama hier op BB waarschuwt me van tevoren dat worteltvlekjes moeilijk of niet te verwijderen zijn...dus voor de zekerheid een plastic slabbetje gebruiken.

Er waait een heerlijk briesje...A’dean in zijn stoeltje...hij protesteert gelukkig niet...ik neem plaats tegenover hem...bakje worteltjespuree d’rbij. Ik vind het zo spannend! Een klein beetje op zijn lepel...langzaam benaderen (zal hij vanzelf zijn mondje opendoen?) en jaaaaaa...hij hapt spontaan als het lepeltje dichterbij komt. Een verbaasde blik bij het voelen van het lepeltje...een beetje onhandig nog gaat de inhoud d’rin...smakken (hmmm...geen melk!), dan een supervies gezicht. Oh nee...als hij het maar niet weer d’ruit spuugt. Nee, hij slikt het door...pfff...maar kijkt niet echt blij. Af en toe duwt zijn tong per ongeluk alles weer naar buiten, maar over het algemeen vind ik hem heel erg 'netjes' eten. Beetje bij beetje zie ik de bodem van het bakje. Maar ieder hapje lijkt wel een hele zware beproeving...zo zielig kijkt hij.  Laatste hap...klaar!! Zie ik opluchting op zijn gezicht?!...Hihihihi. Morgen weer hoor A’dean!  Dan krijgt hij appelpuree in de ochtend en nogmaals worteltjes in de middag. Wat een culinair avontuur!

Ps1: nu hij gewend is aan zowel de lepel en de nieuwe smaken gaat het super! Nu kijkt hij zielig als het op is!

Ps2: hij kan ‘kruipen’! Gaat een beetje moeizaam nog, maar er zit beweging in! Here comes trouble...:-)

Ps3: al een aantal weken is hij begonnen met 'grommen'. Echt bizar en superkomisch. Het klinkt net als 'hulk', hij spant zich helemaal in en maakt zo'n oergeluid. In de kerk afgelopen zondag draaiden mensen zich regelmatig om om te kijken waar het geluid vandaan kwam...hihihihi.

Ondanks alles toch nog even lief glimachen naar Mama!

Eindelijk klaar!