Maandfeest

Gisteren heeft de familie van mijn vriend een feestje gegeven om te vieren dat ons zoontje al weer 1 maand oud is. Dit blijkt een Chinese traditie te zijn. We gingen gisteren dus voor het eerst met Max naar een restaurant. Het kleine ventje heeft zich wonderbaarlijk goed gedragen. Slapen ging dus niet echt, want het was natuurlijk veel te interessant wat zich allemaal rond de tafels afspeelde. Zelfs toen hij zijn flesje met kolfmelk kreeg, keek hij niet naar zijn pappa maar keek hij met grote ogen om zich heen. Het eten was ontzettend lekker. Speenvarken, pekingeend, kreeft en nog veel meer. We hebben het niet te laat gemaakt omdat we ontzettend bang waren voor een verstoord nachtritme. We waren om 18.30uur in het restaurant en vertrokken weer om 21.00uur net voor de nagerechten. Voordat we vertrokken mocht Max nog op de foto met tante's, oma's en andere dames die niet met hun vingers van ons mannetje konden afblijven. Ik moest echt eventjes op mijn tong bijten om hem niet weer meteen terug te pakken. Nu kunnen de dames in ieder geval weer eventjes vooruit en is het ventje weer helemaal van mij.

Eenmaal thuis kon meneer weer meteen drinken en viel hij als een blok in slaap. Blijkbaar hebben alle indrukken ertoe geleid dat hij extra moe was want we hebben een topnacht gehad! Hij kwam nog om 00.30uur, 03.00uur en 06.00uur. Normaal komt hij toch om de 2 uur dus dit was een hele verbetering. Helaas is de kleine vent 's ochtends klaarwakker want tussen 10.30uur en 12.30uur vertikte hij het om te slapen. In plaats daarvan besloot hij na een korte tijd rustig in zijn bedje te liggen hartverscheurend te gaan huilen. Niet het zeurderig jengelen, nee echt heel erg verdrietig huilen met dikke tranen over zijn wangen. Gelukkig niet continu, maar met tussenpozen.

Uiteindelijk kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om hem te laten huilen en heb ik hem eerst in zijn bedje getroost door hem over zijn buikje en bolletje te aaien. Dit maakte hem maar eventjes stil om daarna nog harder te gaan huilen. Daarom heb ik hem uit zijn bedje gehaald toen hij weer 2 uur tussen zijn voedingen had zitten. Ik had gehoopt dat hij door de borstvoeding weer getroost zou zijn en dan wel in slaap zou vallen, maar helaas. Weer heb ik geprobeerd om hem in slaap te laten huilen, maar toen ik zijn snoetje met dikke tranen zag kon ik het na een half uur af en aan huilen toch weer niet aan. Ik heb hem toen toch maar weer eventjes uit bed gepakt om hem te troosten. Hij had geen honger dus gelukkig heb ik de 2 uur niet doorbroken. Toen ik hem na 3 minuutjes troosten weer in zijn bedje legde viel hij wel pardoes in slaap! Blijkbaar had hij het toch nodig om te huilen, maar ik ben wel blij dat het nu voorbij is.