Kwaaltjes, stress en corona

Goedemiddag allemaal daar ben ik weer. Inmiddels aangekomen in week 6..

Wat ik allemaal voel pfff, sinds gister zo ziek dat ik naar huis moest. Misselijk, hoofdpijn, rillingen, overgeefneigingen en verschrikkelijk moe en humeurig.Ik mis mijn leven, mijn oude leven.. Ik mis het koffie drinken met mn vriendinnen en familie. Ik voel me gefrustreerd. Mijn vriend is zn baan kwijt en er is via het uitzendbureau niet aan werk te komen.. Financieel word het moeilijk de komende maanden, alleen mijn inkomen betaald niet eens de vaste lasten. Ik ben in overleg met de woningstichting over een betalingsregeling. Op mijn werk voelen we de Corona crisis ook. Elke week minder bestellingen. Momenteel worden mijn collegas en ik naar andere locaties gestuurd... sommige van ons moeten in ploegen, en ik alleen in de ochtend ploeg. Om half 5 mijn bed uit, kotsmisselijk en dan mn best doen om het niemand te laten merken. Ze weten het nog niet op mijn werk. Alles brengt stress met zich mee. Mijn vriend spreekt nog geen nederlands, is vorig jaar hierheen geemigreerd. Wat momenteel inhoud dat ik alle formulieren in moet vullen van de WW, de werkmap van het UWV, alle sollicitaties, de belastingaagifte van 80 paginas die van de week op de mat lag omdat we blijkbaar de verkeerde hadden ingevuld. Nederlandse les gaat niet door vanwege corona... Daarnaast huppelen mijn 2 kindjes van 7 en 4 ook nog door het huis, gefrustreerd. Mijn jongste zat laatst 20 minuten zn hoofd in een kussen te slaat en te grommen en huilen uit frustratie.

Dan kwam van de week de persconferentie.. En natuurlijk hoopte ik op positief nieuws. Basisscholen weer gedeeltelijk open, gelukkig. Maar dat was het. Omdat ik bij mijn VK geen echo krijg tot 11 weken had ik een echo bureau gevonden dat nog wel echo`s zou maken na 28 april...onder voorbehoud van versoepeling. Maar contactberoepen mogen nog niet beginnen, Wat houd dat in voor mn echo?? Ik heb wel gemaild maar ze weten het zelf nog niet. Ik maak me druk... klopt het hartje? gaat alles goed? IK wil er niet aan denken om er met 11 weken achter te komen dat het hartje niet zou kloppen. Ik durf niet blij te zijn en ik kan niet genieten. Teveel gaat door mijn hoofd. Soms ben ik dagenlang miskramen aan het googlen... foto`s aan het bekijken van hoe het eruit ziet. Ik maak mezelf gek.

Ik ben in mijn vorige zwangerschappen zo ziek geweest, tot 5 maanden vanaf het prille begin. Was ook altijd heel bang dat ik met een eventuele nieuwe zwangerschap het weer zou zijn. En tot nu toe viel het mee. Maar heb langzaam het idee dat het nu pas begint. En dan zou je denken de kwaaltjes nemen toe dat is een positief teken toch? waarom maak je je dan druk over dat het mis kan gaan? Ik heb inmiddels teveel verhalen gelezen, teveel foto`s gezien... 

Als ik de experts hoor zeggen dat we misschien weer een beetje normaal leven zullen hebben in 2025 word ik langzaam gek.. Alles waar ik naartoe leefde is geannulleerd. Van de week ook de vakantie geannulleerd... Ik leef per dag en vind het moeilijk ergens naar uit te kijken. Als je kijkt naar een paar maanden geleden... hoe anders het leven nu is. En het is geen film die ik op pauze of uit kan zetten..Onwerkelijk en moeilijk te accepteren vind ik het. En ik hoor het Rutte zeggen op TV en ik weet dat hij gelijk heeft. Ik weet dat dit het beste is maar ik wil het niet horen..Moedeloos word ik ervan... probeer mn depressie niet de overhand te laten krijgen maar alles kost zoveel energie...