Miskraam

Jeetje... in augustus kwamen we erachter dat ik opnieuw zwanger was.
In september met 8 weken de eerste echo gehad met een kloppend hartje. Dan voel je jezelf veel zekerder.
Zwangerschapssymtomen waren volop aanwezig al die weken.

Maar toen met 11 weken...bloedverlies....eerst een beetje bruin een dag later rood. Ik moest een maandverband in.
Gebeld met het ziekenhuis. Ik moest afwachten.. Het kon gebeuren ik had inmiddels een goede echo gehad.
Die dag erna begon met buikpijn. Toen wist ik dit is niet goed. Het waren pijnen vooral
aan mijn rug en later ook onderin mijn buik. Wat ik s middags verloor in de wc was niet normaal.
Enorm grote stolsels maar ik kon er geen kindje in ontdekken. De pijn trok weg en dacht dat dit de miskraam was.

Het ziekenhuis heb ik meteen gebeld. Ik moest langskomen. Op de echo was het kindje te zien. Zonder hartactie. Ik barste in huilen
uit. Dit wilde ik niet zien! Ik dacht dat ik het al verloren was! Het kindje was met ongeveer 10 weken gestopt met groeien.
Volgens de gynaecoloog moest ik de miskraam thuis afwachten. Ze konden niets doen.
Die avond ben ik onder de douche gaan staan. Nou hoeveel bloed ik toen ben verloren!
Ik dacht echt dat ik leeg liep. Pas een uur later kwamen er weer heel veel stolsels mee.

Weer dacht ik dat ik het had gehad. Alles nagekeken maar geen kindje gezien.
Ik dacht nog. Ja het is al 2 weken dood dus hoe ziet het eruit. Of is het per ongeluk toch in de wc beland en hebben
we het niet gezien. Het bloedverlies werd daarna minder en na een telefoontje naar het ziekenhuis
hoefde ik niet meer terug te komen tenzij ik koorts kreeg.

Dagen gingen voorbij en opeens begon het bloed dat ik nog verloor enorm te stinken.
Echt zo erg dat ik bij ieder drupje het maandverband moest vervangen.
Toen dacht ik jeetje wat is dit nu weer. Ik zal het ziekenhuis morgen maar bellen.
Die nacht kreeg ik buikpijn. En toen voelde ik zo iets groots naar beneden zakken.
Ik heb het kindje compleet met vruchtzak opgevangen in mijn hand.
De geur die er vanaf kwam was echt een lijklucht.
Wat voelde ik me vies en misselijk maar ik had wel mijn kindje in mijn hand!

Het kindje heeft totaal 3 weken dood in mijn buik gezeten.
Dat is iets waar ik nog erg mee worstel. Mijn lichaam heeft het wel zelf afgestoten.
Dus het zijn allemaal gemixte gevoelens op het moment.
Ik voel me ook wel erg aan mijn lot overgelaten. Het is wel heel begrijpelijk.
Het ziekenhuis kan ook niets doen maar om het zelf allemaal te ervaren is behoorlijk pittig geweest.

Nu het kindje eruit is moeten we ook beslissen wat we gaan doen.
Je kan ook daarin weinig. Wij willen het niet begraven dus gaan we het zelf cremeren.
Mijn dochter en zoon hebben een houten kistje mooi gemaakt met tekeningen.
Mijn moeder heeft een mooie tekst geschreven en dan gaat het kistje bij ons de allesbrander in.

We hebben een mooie urn besteld en daar komt het as in.
Het moet nu alleen stoppen met regenen zodat we het kunnen gaan doen.

Ik wil alle dames die een miskraam hebben gehad of nu een miskraam hebben
veel sterkte wensen. Ik hoop dat ik het snel een plekje kan geven.