Voor etenstijd begint het gezeur al..

Ik weet niet of dat dit nou het geweest is waardoor mn kids nagenoeg nooit klagen..Maar als iemand het woord vies zei. Dan zei ik moet een broodje kattenpoep maken.? Das vies. En ik doe het dat weten ze🤣

Een informatieve Instagram account hierover waar je misschien iets aan kunt hebben, wel van een Amerikaanse vrouw maar dat maakt niet uit qua eten lijkt me, kids.eat.in.color

(Weet trouwens niet zeker of ik een insta mag doorgeven.. alvast excuses als het niet mag)

Ik lees je verhaal en denk "dit had ik zelf kunnen schrijven 3jaar geleden" hihi.

Er is hoop meid! Ik zat in het dezelfde situatie met mijn zoon toen.

Op een dag was ik het ZOOOO beu!! Dat ik heb besloten, alles wat er op tafel komt eet iedereen op.

Ik ben dit samen met mijn partner blijven volhouden, elke dag opnieuw.

Mijn kind zat soms 2uur aan tafel voor iets wat hij niet wou eten. Niet erg, ik had tijd

Na 1 uur ruimde we af en maakte de keuken netjes en gingen weer bij hem aan tafel bijzitten, soms met computerwerk, soms met een boek, maar gaven hem niet te veel aandacht. Als hij begon te zeuren of wenen, zeide we kort en duidelijk dat dit de nieuwe regels zijn en hij blijft zitten tot alles op was.

Na 1 jaar ongeveer begonnen we verschil te merken. Nu na 3jaar eet hij werkelijk alles, of proeft hij op zijn minst flink zonder zeuren wat voor ons ook al voldoende is!

Blijven volhouden en zeer consequent zijn samen met je partner, zou mijn tip dus zijn.

Ik lees je verhaal en denk "dit had ik zelf kunnen schrijven 3jaar geleden" hihi.

Er is hoop meid! Ik zat in het dezelfde situatie met mijn zoon toen.

Op een dag was ik het ZOOOO beu!! Dat ik heb besloten, alles wat er op tafel komt eet iedereen op.

Ik ben dit samen met mijn partner blijven volhouden, elke dag opnieuw.

Mijn kind zat soms 2uur aan tafel voor iets wat hij niet wou eten. Niet erg, ik had tijd

Na 1 uur ruimde we af en maakte de keuken netjes en gingen weer bij hem aan tafel bijzitten, soms met computerwerk, soms met een boek, maar gaven hem niet te veel aandacht. Als hij begon te zeuren of wenen, zeide we kort en duidelijk dat dit de nieuwe regels zijn en hij blijft zitten tot alles op was.

Na 1 jaar ongeveer begonnen we verschil te merken. Nu na 3jaar eet hij werkelijk alles, of proeft hij op zijn minst flink zonder zeuren wat voor ons ook al voldoende is!

Blijven volhouden en zeer consequent zijn samen met je partner, zou mijn tip dus zijn.

Als hij begint zeg je Ho stop!! Ik weet hoe je erover denkt maar ik wil het gewoon niet meer horen. Dit zeg ik 1x per dag en blijf je doorgaan ga je maar even naar de gang (wat jij als mama fijn vind) en ben je klaar met dat gemiep dan kan je terug komen. Dit volhouden. Het kan wel een week duren maar als je consequent blijft gaat het werken.

Ik heb dat hier met drama gedrag gedaan. Ik kan niet tegen onnodig gejengel in mijn oren.

Je mag huilen zei ik dan maar niet in mijn oren. Ga dat maar op de gang doen en kom maar terug als je klaar bent. Ze heeft een paar x zelfs een half uur op de trap gelegen dat ik maar even ging kijken 😉

Kun je het zeuren niet hetzelfde aanpakken als wanneer hij stout is? Korte metten mee maken. Als je zeurt ga je 3 minuten op de gang of zo. Ik zou hier echt niet tegen kunnen :-) Sterkte

Nah,.. ik vind echt superrrr veel van alle antwoorden.

Vlees is zo ie zo niet echt goed. Weet je hoeveel antibioticum hier in zit. Dat laat jij nu de enigste brandstof zijn voor je kindje, niet doen hoor :/

Vind het aantal antwoorden met daarin "als hij het niet wilt dat hoeft hij het niet" echt bizar.

Ik denk niet dat we vroeger allemaal zoveel keuze hadden hoor. Gewoon eten wat de pot schaft.

tegenwoordig mogen kinderen maar overal in mee beslissen.

Ik ging gewoon op de trap met mijn bord. En als het koud werd werd het koud, maar ik kwam er niet vanaf voordat ik een flink deel had opgegeten. En mijn moeder was echt makkelijk in alles. Maar met eten was ze echt streng.

Ik mocht 2 dingen kiezen die ik echt niet wou eten. En van de overige dingen moest ik gewoon wat eten.

Ik koos Zuurkool... en heel slim... bonen :D

Misschien is dat nog een idee om met je zoontje af te spreken. Maar ik zou hem echt vooral zijn groente laten eten. en Aardappels en vlees, dat is echt niet zo belangrijk. IJzer en Eiwitten krijg je ook binnen met peulvruchten spinazie broccoli etc. Maar gezeik is niet leuk :D ik herken het wel hoor. ik heb ook van die lastige eters.. 12 en 15 inmiddels ik wil je de hoop niet ontnemen haha,

Nee hoor! ik zou zeker niet teveel meeveren met wat je zoontje wilt. Ook omdat hij geen yogurt etc lust en je ook al moeite hebt zijn broodje binnen te krijgen. tenzij je echt het idee hebt dat het een kortstondige fase is. Maar ze hebben natuurlijk ook zo door he, dat je te bespelen bent. Ze hebben toch bouwtoffen nodig.

sterkte hoor. Ik hoop voor je dat het gauw over waait!

Mijn moeder kookte vroeger volgens een vast schema. Dus maandag aardappelen vlees groente, dinsdag rijst met saus, woensdag pizza, donderdag etc... Daardoor wisten we al heel snel wat er ging gebeuren. Hier nog niet kunnen proberen ;)

Ik heb bij mijn jongens ( nu 10 en 12) gemerkt dat een verhoogde behoefte aan vlees altijd voorafgaat aan een groeispurt. Anders gezegd: hun lijf heeft die bouwstoffen dan gewoon nodig. In die periodes krijgen ze meer vlees, maar ook ei en noten/ extra pindakaas op brood voor de afwisseling.

Hier zeuren ze ook over het eten. In periodes heel veel, soms een beetje. Maakt niet uit of ik ze laat kiezen of laat meehelpen. En het is inderdaad best frustrerend en ook ondankbaar als je je uitslooft in de keuken en op voorhand al commentaar krijgt!

Ik zeg altijd: we zijn hier met zijn vieren en de andere 3 willen wel aardappels en groenten bij het vlees.

En dan tot 10 tellen en het van je af proberen te laten glijden.... En hopen dat het snel beter wordt!

Ik heb geen praktische tips voor je, maar wil je wel even een hart onder de riem steken...

Maak een schema, laat hem je helpen met koken

Wat hier trouwens ook goed werkt, is eten op een andere plek. Bv er een picknick van maken. Zorg voor een goed zeil, schep uit op tafel maar eet gezellig op de grond.

Of op de bank (wel je bank dan goed beschermen)

Of hier heeft ze ook een kindertafeltje waar ze knutselt, daar eten is ook altijd een feest.

Of niet de plek veranderen, maar de manier waarop ze eten. Ik bedoel, laat hem eens gewoon met zijn handen eten ipv met bestek. (Gaat wel niet met alle eten)

Of vertel een verhaal met het eten, bv. De aardappelen zijn rotsblokken, de worteltjes zijn boten, ze varen en botsen tegen de rotsblokken. En OH nee daar komt een grote walvis (je kindje) en die slokt de boten zo in 1 hap op! (Hier is het hoe dramatischer hoe beter het werkt)

Zulke dingen werken hier erg goed om eten gewoon even 'leuk' te maken.

Kinderen doen niet aan 'lange termijn denken'. Aangeven dat ze anders geen toetje of snoepje krijgen werkt daarom (vaak) niet om ze op dat moment beter te laten eten. Ze horen de gevolgen wel, maar kunnen die nog niet koppelen aan later. Daarom kiezen ze voor iets dat ze op dat moment het sterkst voelen en dat is zeuren of niet eten. Ik zou daarom stoppen met 'anders krijg je geen snoepje'. Het helpt gewoon niet voor dat moment. Uiteraard zou ik hem zeker geen snoepje geven als hij niet goed gegeten heeft, maar dat staat er los van. Ik werd vroeger als ik zeurde op de trap gezet, na een paar keer stopte ik wel met zeuren ;-)

Ik wilde vroeger ook altijd vlees vlees vlees. In groep 7 of 8 werd ik vegetarier.

dus zeg maar tegen hem, van alleen vlees word je vegetarier, echt waar ik kan het bewijzen!

Dochter hier is ook gek op vlees. Ik verdeel haar portie altijd op voorhand in 2 delen, ze krijgt om te starten 1 deeltje. Als alles op is (ook groenten en aardappelen) krijgt ze de rest. Dat werkt hier heel fijn.

Ik ben gestopt met belonen van wel/niet eten. Ze krijgen hun bord, eten ervan wat ze willen, sowieso een toetje en dan is het klaar. Anders had ik ook altijd dat gezeik, ik denk dat een kind eet wat hij nodig heeft, vlees is goed voor kinderen.

Ja ik er zou er echt geen aandacht aan besteden. Geen positieve maar ook geen negatieve aandacht. Gewoon zeggen wat je gaat eten en dat is het. Als hij begint te zeuren dan kan je gewoon aangeven dat je er niks over wilt horen. En als hij dan vlees eet dan is dat zo en eet hij meer dan ook goed en dat is met minder precies hetzelfde. Ik maak echt nooit een strijd over eten. Want dat win je niet.

Mijn oudste wilde voorheen alleen haar groente eten. We hadden toen de regel eerst je vlees en aardappelen en daarna krijg je je groenten...

Als ze eerst haar groenten at zat ze daarna zogenaamd vol... We hebben dit heel strikt, zonder discussie toegepast.

En als je nu gewoon eens een keer alleen vlees op zijn bord legt? Gaat vanzelf ook weer vervelen.

Hier wil het nog wel eens helpen dat ze zelf het eten kiezen in de winkel en helpen met koken.. Verder zeg ik hier niet zeuren, wat je niet Lust laat je maar liggen..

Misschien gewoon afspreken: wie niet eet, krijgt ook geen vlees? Er niks van zeggen werkt duidelijk ook niet. Ik zou toch proberen hele duidelijke regels te maken,waarbij de consequenties voor hem zijn...

Dat hij zegt dat hij iets niet lust, niet serieus nemen. Het is een vorm van aandachttrekken die blijkbaar werkt voor hem.... Als hij aandacht nodig heeft, zou ik hem dat wél extra geven. Maar niet rondom het eten...

Hier met onze peuter van 3,5 jaar net zo en al bijna 2 jaar. Wij besteden er geen aandacht meer aan. Ik zeg alleen dat we vanavond warm eten en dan begint het protest en als hij na 2 keer waarschuwen blijft door mekkeren erover, zet ik hem op de trap. Daarna is het vaak klaar, maar eten doet hij niet. Hij weet dat hij aan tafel moet zitten of hij nou eet of niet. Hij heeft een bordje met 1 mini aardappel, 1 lepel groente en wat vlees en dat is het.

Aan tafel hebben we het verder niet over het eten, maar over de dag. Als iedereen bijna klaar is zeg ik dat ik zo de borden weg haal. En daarna haal ik de borden weg als iedereen klaar is. Dan is het nog toetje en dan is het klaar. Toetje krijgt hij altijd, maar een klein beetje en niks extra's als hij dat wil, daarvoor had hij zijn eten op moeten eten. Hij krijgt trouwens geen vervanging, dan moet hij maar eten.

Voor de rest dus geen strijd en geen aandacht. Laatst proefde hij vanuit het niks opgebakken aardappels en heeft er town meerdere van opgegeten. Na zowat 2 jaar is dat een hele prestatie🙊 maar ook daar toen geen aandacht aan besteed. Niet aanmoedigen of zo. Eten is normaal en moet je niet voor beloond worden vinden wij. Maar we gaan er dus ook geen strijd van maken en ik ben niet van plan meer om me er door te laten leiden. Eerste paar keer op deze manier voelde wat ongemakkelijk, maar inmiddels is het gewoon weer gezellig aan tafel, ook al eet hij niks.

Ik zeg dan: "Oké, is goed als je het niet hoeft!". Ze is dan een paar seconden stil en zegt dan dat ze het tóch wel wil. Ze weet ook dat ze niks anders krijgt als ze niet eet wat de pot schaft. Ik hou wel rekening met wat ze niet lust natuurlijk.

Maak er eens van: gewoon groente eten en dan pas een snoepje?

Belonen om te eten is overigens weinig effectief gebleken.

Misschien gewoon. De stelregel dat je eerst aardappels groente eet en dan pas vlees? Of elk om de beurt?

Bij ons moeten ze hun bord leeg eten, kiezen zelf hoe veel, minstens aantal schepjes/stukjes zo veel als de leeftijd.

Misschien helpt het als je hem laat helpen? Met boodschappen doen, groente kiezen,groente wassen, in de pan doen, etc ? Bij ons staat hij dan tijdens het wassen al te snoepen (paprika bv)

En blijven uitleggen dat je het nodig hebt en dat je er groot en sterk van wordt? Ik laat wel eens een plaatje van popeye zien 😉

Zelf pizza laten maken etc, zelf laten kiezen wat hij er op wil?

Succes, lijkt me erg frustrerend inderdaad!

Misschien helpt het als je hem laat helpen? Met boodschappen doen, groente kiezen,groente wassen, in de pan doen, etc ? Bij ons staat hij dan tijdens het wassen al te snoepen (paprika bv)

En blijven uitleggen dat je het nodig hebt en dat je er groot en sterk van wordt? Ik laat wel eens een plaatje van popeye zien 😉

Zelf pizza laten maken etc, zelf laten kiezen wat hij er op wil?

Succes, lijkt me erg frustrerend inderdaad!

Afwachten, dat zie je vanavond wel...! Dat is steevast ons antwoord als onze driejarige 's morgens al begint te vragen wat er vanavond op tafel komt!

Dan negeer je de vraag niet, maar laat je het antwoord in het midden😆

Heb je dat al eens geprobeerd?

Bij onze driejarige werkt dat wel. Zij eet (momenteel) ook erg slecht en warm eten is niet favoriet - tenzij het soep is😊

Herkenbaar dochter van 10 is ook zo en dat al jaar in jaar uit, heb het ook opgegeven maar daardoor heb ik ook geen zin meer om te koken dat gezeur elke keer.

Als ik vraag aan m'n jongsten wat hij wil voor avondeten zegt ie 'boterham met choco'.. Dus nee ik vraag het niet meer en zeg er ook niets van. Als het toch ter sprake komt en hij zeurt erover dan reageer ik er niet op. Misschien zeggen als hij erover zeurt hij niks lekkers krijgt?