Mijn kleine man...

Mijn kleine vent is ziekjes. Gisterenavond had ie 38.6. Meteen maar een poepesnoep gestoken ( koortswerend suppo welteverstaan) Hij is al de ganse week heel huilerig en ontroostbaar, is helemaal ontregelt en houd hem niet meer aan zijn routine. Ik ben bekaf. Moeder zijn is niet echt gemakkelijk in zo'n momenten. Ik voelde me zelf niet zo toppie. 's Nachts wakker worden, wenen, ontroostbaar zijn,... Zelf niet kunnen slapen. Hij rochelde en snotterde als een verkouden hond. Zooo zielig..

Deze nacht is het uiteindelijk beter geweest maar hij komt steevast nog om te drinken 's nachts. Hij leert het echt niet af. Hij drinkt nu ook weer tijdens de nacht, ik had nochtans gedacht dat hij er wel zonder zou kunnen. 2 weken geleden toen ik hem aanlegde 's nachts dronk hij niet meer denderend veel.Ik dacht, oké, die zal gauw wel gaan doorslapen! Nee hoor, ik denk dat hij mijn gedachten heeft gehoord. Vergeet het mama, jij zal mij nog lekker bedienen. Geen self-service...pfff. Hij drinkt een fles( 210cc met nutriton verdikking!) om 20u30-21uur en komt steevast tussen 2u30 of 3u30 nogmaals. Altijd 6 uurtjes ertussen. Zoals vannacht om 3uur en deze voormiddag pas gedronken om 10 u30. Kan ie dat nu echt niet volhouden die 7 uren 's nachts?

Ach ja, we kunnen wel eens klagen maar wat zouden we zonder onze kleine kindjes zijn...

Ik kan er echt niet meer zonder.

Morgenavond moeten we naar een trouw en gaat Jethro bij oma op logement. Vind het jammer dat ie nog niet doorslaapt, voor oma dan,...

Maar ze vind het niet erg, voor die ene keer. Het is de eerste keer dat ik Jethro achterlaat bij iemand. Ben wel blij dat die iemand mijn moeder is. Maar vind het toch niet leuk :(

Zal de ganse avond aan hem denken...