Triest!!! zo voel ik mij. Triest omdat ik geen steun heb bij mijn familie. Triest omdat zij mij de indruk laten dat ik het als moeder niet denderend doe. Triest, triest triest. Mijn moeder zit mij te pushen om te starten met flesvoeding. Hatelijk vind ik dat. JA, mijn zoon drinkt om de twee uren! JA, het is soms wel eens vermoeiend. JA, het is niet altijd even gemaklijk om er eens even op uit te trekken. JA,JA,JA... GRRRR! Mijn zus zit mij constant te pushen om te beginnen met vaste voeding, een fruitpapje of een groentenpapje. JA, heb ik geprobeerd, ik heb hem al patatjes gegeven. Maar hij kan het nog niet verwerken, hij heeft pijn aan zijn buik. Zijn darmpjes kunnen het verwerken ervan nog niet aan. Dan zeggen ze: och laat hem wenen als hij weent: je verwent hem!!! NEE!! ik verwen hem niet! Hij is pas drie maand en een half, ik kan hem niet verwennen enkel supergraag zien!! En als hij weent is hij zodanig boos dat hij zijn adem ophoud. Dat wil ik niet als moeder. Daar is hij niks mee en daar ben ik niks mee. Altijd commentaar, altijd... Hun commentaar is vermoeiender dan mijn zoontje! Mijn moeder en zus hebben geen borstvoeding gegeven, wat weten zij er dan van? Ik heb daar ook mijn mening over, maar ik zit er niet constant over te janken. Ik ben best trots op mezelf dat ik het al zo lang volhoud, best trots dat ik het zo lang kan zonder de steun van mijn familie. Ik weet dat mij zoontje absoluut niet de gemakkelijkste baby is. Daar ben ik mij bewust van. Hij moppert veel, lacht niet gemakkelijk (wel naar mama en papa, hij is ietwat kieskeurig met zijn lachjes). En als hij weent en het duurt te lang word het een heuse serenade met gebrul erbij en veel traantjes. Maar laat mij hem dan toch troosten of papa. Hij kent ons het best en zal het vlugst getroost worden bij ons. Maar nee, dan nemen ze hem uit ons armen en denken dan dat ze het beter kunnen. Dan ontstaat er een heus weenconcert en zeggen ze dan dat hij lastig en verwent is. Och ik hoop voor iedereen dat ze minder commentaar en meer steun krijgen dan ik, want weet je, het is best triest als je het gevoel hebt om er alleen voor te staan. En als ik dan al eens klaag dat het lastig en vermoeiend is, wil ik eigenlijk alleen maar horen: MAAR JE DOET HET TOCH MAAR, EN JE DOET HET VERDOMD GOED!!!
ZO dat lucht op, eventjes stoom afgeblazen. Bedankt voor het luisterend oor,euhm, gelezen oog allemaal.
reacties (0)