Alles nog rustig?

Opnieuw een appje: 'Alles nog rustig?' 
Ik glimlach ernaar en diep van binnen raakt het me dat zoveel mensen om me heen bezig zijn met de komst van ons tweede kindje. We hebben lang moeten wachten op deze zwangerschap. Eigenlijk mag ik van geluk spreken dat ik deze zwangerschap er tenministe ook lang van kan genieten. Ik voel me beter en kan het echt nog wel een week volhouden. Toch heb ik sinds week 38 rekening gehouden met de bevalling. Ik had alles klaar vanaf die week, omdat de eerste ook met 38 weken geboren werd. Nu ben ik op een punt gekomen dat ik moeilijk afleiding kan vinden. Natuurlijk ga ik straks gewoon weer boodschappen doen, maar toch denk ik nu regelmatig aan gebroken vliezen en de eerste weeen. Stom natuurlijk, want daardoor gaat het nog langer duren! Mijn gespreksonderwerpen gaan haast alleen nog maar over ananasharten, bitter lemon en shihatsupunten om de bevalling op te wekken. Er staat een afspraak gepland om gestript te worden, we weten wanneer we evt doorgestuurd worden naar de gyn. Het is allemaal zo anders en het wordt al minder ontspannend. 
Mijn man reageert op het appje: 'Nee, de telefoon staat roodgloeiend.' Ik kan er ook weer om lachen. Buiten zie ik de eerste tulpen opkomen. Mijn dochtertje ziet het ook. 'Mam, de baby zou toch geboren worden in april, als de tulpen opkomen. Wanneer komt de baby nou?'
Ik glimlach. 'We weten het niet lieverd, maar het duurt niet lang meer.' 
Ik ben blij dat ik de laatste dagen nog zo van de zon heb kunnen genieten. Nu het regent en de tulpen in het veld weer even stilstaan met bloeien zucht ik diep. Alles weer rustig.