Enig kind

Wat als het gewoon niet gaat lukken om een tweede kind te verwekken?


Die vraag hield me zo lang bezig, dat ik er ongelukkig van begon te worden. Het hield me bezig tijdens al mijn werkzaamheden en hobby's. 


Ik ben zo graag moeder en ik wil er volop van kunnen genieten. Het liefste zou ik mijn baan op willen geven. Bij een tweede zou ik dat misschien ook echt doen, want dan kan ik de aandacht prima verdelen. Door dit wachten, wacht ik ook met het doorhakken van knopen en dat maakte me nog ongelukkiger. Zelf kom ik ook uit een groot gezin en ik heb dat altijd gezellig en warm gevonden. Zo zag ik het ook voor me in ons boerderijtje. 


Wat als het niet zo gaat, zoals je hoopt? Daar wil niemand aan denken, want we leven in een wereld om dromen te achtervolgen. Toch wilde ik de nadelen van enig kind blijven voor mezelf duidelijk op een rijtje krijgen. Ik heb gisteravond veel onderzoeken gelezen en forums van kinderen die als enig kind zijn opgegroeid... en eigenlijk vond ik er niet      zoveel. Enig kinderen zijn intelligenter, zijn even sociaal en snel zelfstandig. In de meeste opzichten verschillen ze niet veel van gezinnen met broers en zussen. Enig kinderen zeggen zelf ook er weinig moeite mee gehad te hebben als kind. Ze waarderen de rust van het alleen kunnen zijn en de bijzondere band die ze met hun ouders hebben. Enkelen vinden het wel zwaar om het verlies van ouders alleen te moeten dragen, maar dat weegt misschien niet op tegen ruzies tussen broers en zussen over hun erfenis.




Het zijn eigenlijk de vooroordelen die me onzeker maakten. Datzelfde geldt voor het leeftijdsverschil dat tussen broers en zussen zit. Het lijkt wel populair te zijn om er twee jaar tussen te hebben, maar willen we dat ook echt zelf? Of is het eigenlijk door de mensen om ons heen bepaald dat we zo denken? Een band tussen broers of zussen heeft niks met leeftijd te maken. Ik kan het bijvoorbeeld het beste vinden met mijn oudste broer en dat heeft mijn man weer met zijn jongste zus.


Nee, het is die omgeving die maar zeurt om het plaatje te volgen. Mijn lichaam is lekker eigenwijs en nu realiseer ik me dat dit ook z'n voordelen heeft, want geluk moet je niet blijven zoeken, maar vasthouden en vastleggen nu het kan.

80 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • elbereth

    Goed geschreven!

  • meant2be

    Hi lieverd...het stukje 'ongelukkig voelen' dooordat de 2e zich niet snel genoeg aandient ken ik. Ik had het er gister nog over met mn vriend. Ik ben savonds nadat mn zoontje in bed ligt (tussen 19/20u) zelf soms al zo moe, terwijl me vriend vaak savonds pas thuis komt,en hij die paar uur hier thuis nog 'gezellig' thuis met mij tv wilt kijken. Nu doe ik dat natuurlijk ook,maarrrr rond 22 stort ik vaak al in...dan hou ik het vol tot 23 en wil ik echt naar mn bed,maar als ik alleen zou zijn,nou,dan zou ik er missch al wel eens veeeel eerder in gaan!!! Ik vroeg me gister toch weeer af...waarom ben ik zo moe,hangerig,lusteloos (niet gelukkig gevoel)(vooral savonds dan)...hier mn antwoorden: 1: ik sta er overdag alleen voor,opvoeding,huishouding,dagelijkse dingen (ik werk niet),want dat doet vriend MEER als genoeg (ik kwam uit de horeca 15jr lang,mee gestopt,dat mn zoontje een half jr was,omdat me vriend het vaak niet zou redden optijd thuis te komen,zodat ik nog ff mn ding in de horeca kon doen) dit was zekerrrr het eerste jr 'ontwennig' tsja,zo sta je in een horeca gelegenheid met VEEL volwassen mensen en sociale kontakten,zo ben je inene 'veel' alleen met je kindje. Moederschap is altijd waar ik van droomde,tis ook het mooiste wat er is,ik doe het graag!!!!! Maar toch voel ik ook een stukje 'ongelukkigheid'...net als jou,want ik droomde al vanaf jongs af aan van een GROOT gezin!!!! 2: Mn vriend heeft een stressvolle baan,en dat voel IK mee in alles....tevens draag ik ook daardoor het 'gemis' van hem,hier overdag als gezin,soms ook de weekenden. In die tussentijd....mijn doel...nu ik al 3jr thuis zit...zie nr 3 hieronder... 3: De belangrijkste denk ik zelf: Nu ik 3jr thuis zit als 'mama' heb ik al 3jr MIJN GROOTSTE WENS van een 2e nog steeds NIET kunnen vervullen!!!!!! Laatste 1,5jr ben ik me dus gaan focussen op mijn vruchtbaarheid,zoals je weet en telkens draag ik de terleurstelling 'alleen' ...(hij ook wel,maarja,focust zich weer op werk,de maatschappij,afleiding dus) en ik ga 'simpel' verder met mijn taken 'alleen' .....En dat bezig zijn 'MET' en het 'TELKENS' niet lukken van....dat is denk ik de grootste reden waarom ik vaak snel moe ben...en een stukje 'ongelukkig' zijn voel!!!!!!!!! Ongelukkig,maakt moe,en geeft geen positieve energie....gelukkig zijn,houdt je op de been en geeft positieve energie Mn naaste zeggen ook: Als jij eens die positieve test in handen hebt....dan 'lacht' je optimaal,je bent super blij met je zoontje,je bent een goede mama,maar je wens was altijd 3 kids...en de 2e moet NOG komen!!! Hoe dan????? Heb soms het gevoel dat mn leven stil staat,hier 3jr thuis,MIJN wens,MIJN doel,die maar niet uitkomt!!! Tevens heb ik geen afleiding in 'werken' meer...tsja...wat is goed? Snap je??? Ander onderwerp...ENIGST KIND....IK ben dat ...en dan ook nog eens 'alleen' opgevoed door mn mama. Papa zag ik eens in de 2 weekenden. Ik heb me NOOIT zielig gevonden of ongelukkig! Ik speelde vaak buiten met andere kindjes,vermaakte me niet zo erg lang 'alleen',maargoed,wie wel haha. Wel keek ik altijd op naar 'grotere' gezinnen...gezellig leek me dat...maarrrrrr was NOOIT in de rauw daarvan,dat nou ook weer niet!!! Wel wist ik vanaf jongs af aan dat ik zeker 3 kindjes wilde,of dat komt omdat ik enigs kind was,of omdat mn sterrenbeeld kreeft is (die van gezin houdt)???.... who knows. Owja,mn pa kwam uit een gezin van 9, allemaal Indo's,die altijd GEZELLIG in de keuken bezig waren,of muziek maakte!!!! Missch wil ik daarom ook een groot gezin??? Na mn 8ste jr,kreeg mn pa in 3 jr tijd 2 zonen bij een andere vrouw...zooooooooooo TROTS op mn (half) broers....kan het superrrrrrr goed met ze vinden,wat hou ik veel van ze!!!!!!!! Maar hoor inderdaad ook om me heen,dat broers en zussen het soms niet al te goed met elkaar kunnen vinden,niet beste vrienden zijn ofzo,ieder zn eigen ding???!!! Ligt denk ik niet eens aan eventuele leeftijdsverschil,maar aan karakters (sterrenbeelden???!!!) Dus uhhhhhhh bij deze voor ons nog een taak, sterrenbeelden gaan leren,en dan plannen 'zwanger' te raken in de juiste COMBINATIE maand ivm 1e kindje....WHOEHAHAHAHAHAHA GRAPJEEEEEEEE .... lach me rot hier tis wat Lieve meid...met dit 'grote' voorbeeld verhaal hierboven over mezelf....bedoel ik alleen te zeggen: IK BEGRIJP JE!!!!!!!! Jouw beleving en wereldtje is missch net ff wat anders,maarrrrr 1 ding dragen we hetzelfde 'onze 2e (nog onvervulde) kinderwens.... en hoe je leven ook is,werken of niet,.... het geeft TOCH een stukje 'ongelukkig' gevoel...en denk ECHT...dat we dat stukje pas los kunnen laten....als we die POsITIEVE test in handen mogen houden!!!! In die tussentijd maken we er het beste van...en genieten we heus wel van t leven...alleen niet zo 'voldaan' als we gehoopt hadden,...maarrrrrrr ONZE tijd komt...one sweet day Veel begrip en alle goeds gewenst van mij naar jou...ik zal ook voor jou blijven duimen!!!!!!!!!!!!!!!!

  • wishing rope

    ik kwam bij je blog uit. nu kan ik alleen niet uit je profiel uitmaken of je al moeder bent van een kindje dat leeft en waarom er een sterretje achter a staat...ik merk dat ik ook (weer) in een wachtfase ben beland waarvan ik de toekomst niet weet. wel of geen tweede kind en dus dat onze zoon enig kind blijft of niet. en dan moet het ons nog gegund zijn en gezien ons verleden is dat ook niet rooskleurig. zelf ben ik ook enig kind en mijn man heeft een zus en alles heeft zijn positieve en negatieve aspecten. dank je wel voor het bevestigen van een broer/zus band met een grotere leeftijd. dat doet me goed. maar de twijfels zijn bij mij vooral om het opvoeden/aandacht verdelen/ de tijd voor onszelf met 2 kinderen in een totaal verschillende levensfase. een baby en kleuter/ een schoolkind en puber. hoe doen we dat later? fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.