4 maanden en rollen

Afgelopen zaterdag was Mason precies 4 maanden!

Het gaat allemaal prima, niks te klagen over het ventje. Laatste tijd zitten we op 4 voedingen op een dag. Hebben al wat fruit proberen te geven.. hij vond het wel lekker, maar had daarna wel een zure luier... dus nog maar even wachten.

Hij kwijlt als een deense dog... stopt alles in zijn mond en kauwt erop, dus er is een tandje onderweg. Zit al een wit puntje links onder (voor mij links, zijn rechts) .

De laatste tijd vindt hij zijn voetjes heel interessant en zit ermee te spelen als hij op zijn rug ligt. Rolt ook al wat heen en weer als hij zijn voetjes in de lucht heeft. Laatst lag ie ineens 180graden anders ten opzicht hoe ik hem had neergelegd in de box. gek jochie!

En vandaag had ik hem op zijn buik gelegd... Even later dacht ik nog: wat is het toch stil, want meestal is hij het zo gauw beu op zijn buik en dan begint ie te zeuren. Ging ik kijken, lag ie op zijn rug... Moest nog aan mezelf twijfelen, want loop de laatste paar dagen nogal als kip zonder kop rond. Ik dacht: ben ik soms vergeten dat ik hem terug had gedraaid.

Even later nog eens geprobeerd, op zijn buik gelegd en toen zag ik dat ie zelf omdraaide!! Was zo trots als een pauw! Ventje begreep er niks van waarom ik zo blij was. Die vond het vast no big deal.

Misschien ga ik binnenkort werken.................

Had afgelopen donderdag een email verstuurd, op een vacature van een schoenenwinkel. Was eigenlijk niet echt met serieuze bedoeling, maar meer voor mijn sollicitatieplicht. ivm ww... Kreeg bijna direct een mail terug, dat ik op gesprek kon komen de volgende dag! Hmm dat had ik niet verwacht, dus vandaar die stress.. Had geen zin in die sollicitatie, dus zonder enige verwachtingen er naar toe gegaan... Het waren een broer en zus die de sollicitatie afnamen. Nog jonge mensen die het bedrijf van hun ouders runden. Het was eigenlijk wel een relaxte sfeer. Hebben nog gelachen en ik weet niet eens meer om wat. Ze vonden me leuk... rustig, maar toch vrolijk en dat stond ze wel aan... Er was nog 1 meisje na mij voor de sollicitatie... Heb er aan de ene kant heel goed gevoel over. Echt zin om te werken heb ik toch niet. Teveel voor gebeurd bij mijn vorige baan. Bang om weer teleurgesteld te worden... bang om zelf te falen... Misschien is het ook wel een kwestie van gewoon gaan en niet bij nadenken, maar zeg maar eens tegen mij dat ik er niet over na moet denken! gaat nie... Wel loop ik continu mijn mail te checken, wil weten waar ik aan toe ben..