BEVALLEN

Hai iedereen!

Afgelopen woensdag, 28-03, ben ik om 16.52 uur bevallen van een gezonde zoon. Zijn naam is Mason William Schuit. Hij is geboren met een gewicht van 3830 gram en een lengte van ongeveer 52 cm.

Het was een zeer korte bevalling...

Rond 12 uur `s middags kreeg ik vrij regelmatig harde buiken en kwamen al vrij vlug na elkaar. Ze duurden alleen steeds geen minuut, dus twijfelde ik of ik moest bellen. Ik moest van mezelf blijven lopen om de weeën op te vangen. Ze trokken ook naar mijn rug, waardoor ik tegen de muur gebogen stond met Bennie's vuisten in mijn rug. Om half 1 toch maar gebeld en om 13.15 uur kwam de verloskundige om te kijken hoeveel ontsluiting ik had. De weeën waren toen al flink pijnlijk.

Volgens de verloskundige had ik al een goeie 4 à 5 cm ontsluiting en adviseerde ons om direct in de auto te stappen, als we Terneuzen nog wilden redden.

Om 14.00 uur waren we in het ziekenhuis. Gelijk om de bal gevraagd om mijn weeën op te vangen. De weeën werden steeds heftiger en had amper tijd om bij te komen. Inmiddels was ook de kraamverzorgster gearriveerd. Een half uurtje later heeft de verloskundige gekeken hoeveel ontsluiting ik had en ik zat op 5 cm. Het werd steeds moeilijker om de weeën de baas te blijven en heb uit frustratie en agressie een warmtekompres stuk gesmeten. pffff ik was echt mezelf niet meer.

Uiteindelijk over het bed heen hangend op mijn knieën weeën op proberen te vangen. Ik voelde het nat worden, dus was ervan overtuigd dat mijn vliezen waren gebroken. Ik had persdrang, maar de verloskundige was er niet, dus ik moest wachten. Het bleek dat ik toch wel volledige ontsluiting had dus ik mocht persen. Het bleek echter, dat maar 1 vd 2 vliezen was gebroken. De verloskundige stond er maar raar van te kijken. Jaja, mijn kind is dus bijna met de helm op geboren hahaha. Het vlies wat nog stond was ook lastig kapot te krijgen. Halverwege moest ik nog stoppen, want zijn navelstreng zat om zijn nek, dus zag een schaar tevoorschijn komen. Even later bleek ook dat hij vast zat met zijn schouder. De verloskundige dacht een knakje gehoord te hebben.

Om 16.52 had ik mijn kindje op mijn buik. Moest zelf uitvinden wat het geslacht was haha! Het was een mooie verrassing!! Een jongetje!! En iedereen maar gokken dat ik een meisje zou krijgen. hihi

En of hij op zijn grote broer lijkt... Nee. Hij heeft wel wat trekjes, maar het is een heel ander kindje.

Het besef komt eigenlijk nu pas, dat Mason geboren is. De bevalling is zo ontzettend snel gegaan! Het was net of ik even naar de supermarkt ging om boodschappen te doen, zo gek... We mochten diezelfde dag nog naar huis, want volgens de kinderarts was er niks gebroken bij Mason. Het was zelfs nog licht toen we naar huis reden, aparte gewaarwording....

Al met al is het me wel meegevallen en kan ik met een glimlach terugdenken aan de bevalling.

Joey wilde zo graag een broertje en die heeft hij gekregen... nouuuu wat wil je nog meer?!

Nu is het even ons ritme vinden. Heb wel een aantal hechtingen die flink pijnlijk zijn. Tja, helaas wel een scheurtje opgelopen. Nu beginnen ook eindelijk de naweeën af te nemen, want daar heb ik ook veel last van gehad. En nu begint de stuwing in mijn borsten vervelend te worden. Mason drinkt wel echt heel goed. 's nachts komt ie wel vaak en heeft ie veel zuigbehoefte. Dus veel slaap krijgen wij niet... Ach ja, het moet nog allemaal wennen.